OOST-INDIË

63
worden, nadat alvorens een kolonne onder majoor F. S. Sorg te
Timor-Sangsit gedebarkeerd was, ten einde, in verband met het
oeschut van de vloot, die landing te dekken.
De landingstroepen waren verder ingedeeld in drie kolonnes, onder
de bevelen van den luitenant-kolonel Sutherland (I e ), le Bron de
Vexela (3 e ) en majoor de Vos (4°), terwijl die van Sorg de 2 e ko-
lonne vormde.
De eerste kolonne stelde zich links van de tweede op; zij werd
spoedig door de beide andere kolonnes gevolgd, maar het ontschepen
van het geschut vereischte eenigen tijd. De vijand scheen die
vertraging aan aarzeling toe te schrijven en bestookte onze troepen
zoodanig, dat generaal van der Wijck een krachtdadigen aanval
op de kampong Boenkoelan gelastte, waartoe de 3 e kolonne de opdracht
ontving, terwijl de 4% half deployeerende, de linker flank
moest dekken, de I e kolonne echter de landingsplaats bezet moest
blijven houden.
De kloeke aanval werd met den besten uitslag bekroond ; de kampong
werd veroverd en gaarne hadde van der Wijck de behaalde
voordeden vervolgd, doch de troepen waren te zeer afgemat.
' Na den nacht rustig te Boenkoelan te hebben doorgebracht, werd
den volgenden morgen vroeg tot den aanval op Djaga-Raga overgegaan,
de hoofdplaats van het rijk van onzen voornaamsten tegenstander,
waarheen een nauw défilé toegang verleende, dat goed
versterkt was; namelijk door twee redoutes, die elkander uitstekend
flankeerden en door breede grachten met elkaar verbonden waren.
Die werken, op zich zelven reeds sterk, waren gedekt door de
rivieren van Boenkoelan en van Sangsit; ten overvloede bevonden
zich achter deze werken nog anderen, welke men niet eens zien kon.
Ook hier wedijverden dus natuur en kunst om de vijandelijke position
schier onneembaar te maken; de wallen waren overvloedig
van geschut voorzien en alle accessen, ook de bermen, met levende
bamboedoeri begroeid, zoodat daar geen doorkomen mogelijk was.