OOST-INDIË

31
was gemaakt door auwer-auwer, namelijk een schier onver-
nielbare haag van bamboesdoorn, waarop het geschutvuur niet
de minste uitwerking had. Ten noorden gedoogde het moerassig
terrein niet, dat men de stad naderde; ten oosten en ten zuiden
was zij door dicht hout aan het oog onttrokken. Als men over-
weegt, dat de vijand, veilig daarachter opgesteld, de nadering der
troepen zonder de minste moeite kon beletten, en dat hij over
duizenden en duizenden gewapenden te beschikken had, terwijl,
vooreerst aan geen insluiting te denken viel, dan zal men zich
kunnen voorstellen, hoe moeielijk en langdurig de belegering-
dreigde te worden.
Bauer oordeelde, dat van een onverhoedschen of stormenderhand-
schen aanval onder deze omstandigheden geen sprake kon zijn en dat
men moest beginnen met de heuvelen en hoogten, die de troepen
overal in 't rond domineerden, te bezetten ; want deze zouden anders
aan onophoudelijke aanvallen zijn blootgesteld, maar vooral zou men
zich niet kunnen dekken tegen het vuur, dat de vijand van af die
hoogten zou onderhouden.
Tevens begon men aan de oostzijde der plaats een batterij op te
werpen, ten einde Bondjol in brand te schieten; het bevatte name-
lijk een aantal stevig gebouwde huizen, benevens een moskee, en
een tweede moskee buiten aan den rivierkant. Werkelijk gelukte
het, op enkele plaatsen brand te verwekken, die echter telkenmale
door den vijand gebluscht werd.
Geregeld werden er 's nachts een paar granaten in de sterkte
geworpen — men had twee houwitsers in batterij, — doch die bleken
weinig kwaad te doen; iedere voorwaartsche beweging werd met
een hevig vuur begroet en de vijand schoot zóó juist, bij voor-
keur op de officieren mikkende, dat Bauer zich genoodzaakt zag
hun te gelasten, om epauletten en sjerp af te leggen.
Vooreerst moest men zich meester maken van twee kampongs,
Djamba en Kota genaamd, ten noord-oosten van de hoofdplaats