OOST-INDIË

225
zoodra de kleine bezetting van die geduchte sterkte vernomen had
dat de hoofdmacht der Boniërs in de vlakte van Boni van haar
terugtochtsweg was afgesneden, en alles was er generaal van Swieten
nu aan gelegen, dat ook Pampanoea door onze troepen bezet werd.
De nog af te leggen weg zou echter ditmaal meevallen. Binnen
drie uur was Pampanoea bereikt en — in de oogen der inlanders
Boni feitelijk ten onder gebracht. Ook hier was de bevolking onder-
worpen , en zonder verzet werd voldaan aan het bevel van generaal
van Swieten, om een voldoend aantal huizen voor de troepen te
ontruimen , daar hij eenige dagen daar ter plaatse dacht te vertoeven.
Het was wel duidelijk te bespeuren, dat de inlander onder den
indruk was van de zegepraal onzer wapenen en van het, in zijn
oogen, veelbeteekenende feit dat een aanzienlijke krijgsmacht met
een machtige artillerie zich bevond in hetzelfde Pampanoea, waar
de bevolking steeds in veiligheid de gehate blanken getart had.
Behalve dat het bezetten van die plaats dus een diepen indruk op
de bevolking maakte, was deze plaats ook gunstig gelegen om in aan-
raking te komen met Wadjo, niet ver van Pampanoea verwijderd,
Sopeng en Loewoe, welke rijken nooit een bondgenootschap met ons
gouvernement aangegaan hadden en het steeds vijandig gezind wa-
ren geweest.
Generaal van Swieten schreef den volgenden brief aan den vorst
van Wadjo :
»Deze brief, gericht aan den Pella, waarnemenden Matoewa van
Wadjo, komt van mij J. van Swieten, den bevelhebber der krijgs-
macht in Nederlandsch Indië.
»Ik geef u kennis dat ik met mijne krijgsmacht te Pampanoea
gekomen ben , na de Bonische strijders in hun hoofdzetel te Boni en
te Pasempa te hebben verslagen. Ik ben hier bekomen, omdat de
volksoverlevering zegt , dat zoo lang Pasempa »het sterke" en
Pampanoea »het rijke" niet genomen zijn, men geen overwinnaar
15