OOST-INDIË

30
zelf aan te vallen; tot nu toe was steeds — het beschieten van de
hoofdplaats uitgezonderd — tegen de voor- en novenwerken geope-
reerd.
Begunstigd door het vuur van al onze batterijen, werd 's avonds
een vliegende sappe gemaakt, waaraan men twee uur lang werkte,
zonder door den vijand ontdekt te worden; maar toen werd een
hevig geweervuur op de sappe geopend, zonder dat het echter den
vijand gelukte den arbeid te verhinderen, totdat hij op het denk-
beeld kwam, om het terrein aldaar met het water van een naburige
beek te inundeeren, dat het werk zeer belemmerde.
Niettegenstaande tegenspoed van allerlei aard, wist men het vij-
andelijk hoofdwerk te bereiken en Cochius dacht er aan, een mijn
aan te leggen, om op deze wijze een gedeelte van de borstwering-
te laten springen; maar de grond was te vochtig en er werd be-
sloten, om aan het kanon het laatste woord te gunnen.
Meermalen werd in Bondjol weer brand verwekt, die telkens met
behendigheid gebluscht werd, hoewel somwijlen de vlammen een
paar uur lang woedden. Men maakte de loopgraven beter begaan-
baar, door den bodem met fascines te beleggen en bleef het kanon-
vuur goed onderhouden, daar het meerendeel der huizen reeds ver-
woest en er een bres ontstaan was, die de Padris evenwel ongeschikt
voor een bestorming maakten.
De belegering was blijkbaar haar laatste periode ingetreden en
de moed der onzen werd niet weinig verlevendigd door de tijding,
dat de bezetting van Bondjol tot onderwerping geneigd was en
alleen door vrees voor de wraak van toewankoe Iman en zijn fana-
tieke Padris weerhouden werd om zich aan het Nederlandsche
gezag te onderwerpen, zoolang zij met hunne vrouwen en kinderen
zich nog in de macht van de oorlogspartij bevonden.
Den 3 ae " Augustus was luitenant-kolonel Mich iels voor Bondjol
aangekomen, ten einde Cleerens te vervangen; alzoo de vierde op-
perbevelhebber gedurende deze gedenkwaardige belegering. Ook