OOST-INDIË

123
vroeg hij niet alleen het ontslag van dien inlandschen ambtenaar,
maar tevens de noodige versterking, om de gebeurtenissen, die te
wachten waren, het hooid te kunnen bieden. En den 22 ste " Augustus
bracht de »Ardjoeno" de lastgeving der Hooge Regeering, om den
rijksbestuurder, wiens ontslag reeds vroeger door de residenten
Steinmetz en Meis gevraagd was, naar Batavia over te brengen,
terwijl die bodem tevens de gevraagde troepen had meegebracht.
Men hoopte nu, door de verwijdering' van den rijksbestuurder,
almee de voornaamste aanleiding tot moeielijkheden uit den weg
geruimd te hebben; doch in de verwachting dat alleen hierdoor de
rust hersteld zou wezen, zag men zich bedrogen en eene expeditie
naar de Bovenlanden van Palembang bleek dringend noodig te wezen.
Een korte beschrijving van het oorlogstooneel is wenschelijk.
Palembang, nagenoeg geheel uit alluviaanschen grond bestaande, is
slechts bebouwd langs de rivieren, die door het land stroomen,
voornamelijk de Moesie, welke het land over zijn geheele lengte
doorsnijdt; zij heeft de volgende zijtakken: de Lintang, de Kikim,
Klingie, Lakitan, Zemalang, Ogan, enz., en valt bij Palembang in
zee. Het land, slecht bevolkt, is -- hoewel zeer rijk — weinig be-
kend ; de verschillende doessons zijn hoogst gebrekkig met elkander
verbonden, evenzeer ais onze militaire posten, die langs de oevers
van de genoemde rivieren gelegen waren.
Tebing-Tinggi als uitgangspunt voor de operatiën kiezende, zag
men aan gene zijde daarvan weldra de bergen zich tot -2000 voet
hoogte verheffen, en dezen bergketen moest men eerst achter den
rug hebben, alvorens Ampat-Lawang te bereiken. De afstand van
Tebing-Tinggi naar Palembang is 170 palen en van daar voerde wel
een tamelijk goede weg door de provincie Kikim, het middelpunt
van den opstand, maar die weg werd op onderscheidene punten
afgebroken door sneivlietende beken en een overdadigen planten-
groei.
Niet alleen liet iceds genoemde district Lematang-Üeloe was in