OOST-INDIË

210
dat hen tot staan bracht; zij weigerden te avanceeren, maar de
kolonne-kommandant, die onmiddellijk op de hoogte van het voor-
gevallene was, liet dadelijk een paar pelotons geregelde troepen
oprukken. Kapitein Snijder had in een oogwenk den toestand
overzien; het was ondoenlijk om het vijandelijk werk ongedekt te
naderen. Maar hij ontdekte een waterleiding, die boven de opper-
vlakte der rivier aangelegd was en een goede dekking tegen het
geweervuur der Boniërs opleverde. Deze waterleiding volgende, be-
reikte hij de rivier, zonder een man verloren te hebben, en bedreigde
den vijand van achteren; inmiddels was het andere peloton, onder
de bevelen van den l s,e " luitenant van Ruempol, dapper geavanceerd,
had de rivier doorwaad en was de versterking binnengedrongen.
De vijand had toen de vlucht gekozen en was in de naburige dichte
bosschen de vervolging ontkomen. De versterking, die met veel
beleid was aangelegd, werd geslecht en de hoofdmacht trok nu
weder den bergstroom over; vooral voor de artillerie ging dit met
groote bezwaren gepaard en toen eindelijk de geheele kolonne aan
do overzij was, waren allen blijkbaar zoo afgemat, dat het ondoen-
lijk was verder te marcheeren, waarom in de nabijheid van kampong
Antjorang gebivouakeerd werd.
Vijandelijkheden hadden hier niet meer plaats; daarentegen scheen
e natuur de taak van den vijand te hebben overgenomen, want
moeielijker terrein, steiler hellingen, snelvlietender stroomen met
schier loodrechte oevers, waren niet te bedenken. Meer dan ver-
moeid sleepte de manschap zich voort; de paarden konden de vuur-
monden niet meer voortkrijgen — en tot overmaat van teleurstel-
ling kwam, toen men Sindjai genaderd was, een deel der bevolking
onze troepen tegemoet, vredelievend en onderworpen; want dien
morgen hadden de andere troepen, welke volgens de gemaakte over-
eenkomst geland waren, de werken te Sindjai, alsmede die to
Mangara Bomhang genomen.
Men kan nagaan, hoc verdrietig gestemd de zuider-kolonne was,