OOST-INDIË

262
De districts-hoofden of mantries met den titel van kiay of tommonggong,
werden naar willekeur aangesteld of ontslagen. Soms
ontvingen zij een aanstelling voorzien met het zegel van den sultan
of rijksbestierder; in verwijderde landstreken evenwel niet. Enkele
mantries waren belast met het bestuur van eenige kampongs of
met het heffen van tolrechten; anderen maakten de hofhoudingdes
sultans uit, volgden hem bij groote feesten en op reis of bewaakten
den kraton gedurende afwezigheid van den vorst. — Sommige
kampongs-hoofden voerden den titel van kiay en werden dan
onder de mantries opgenomen ; gewoonlijk heetten zij pembekkel,
bij uitzondering loerah.
Zonder vaste bezoldiging, ontvingen de hoofden slechts eenmaal
's jaars, in de maand Moeloed, een geschenk van den sultan. Zij
lieten echter hun ondergeschikten genoegzaam opbrengen, om zich
zelven aan vadzigheid te kunnen overgeven.
Te Negara en Alabioe bijv. moest ieder landbouwer van een
soerat taboes (verlofsbrief) voorzien zijn en daarvoor vier gulden
aan het districtshoofd betalen. Voor het afbakenen van het padieveld
eischte laatstgenoemde andermaal vier gulden, terwijl de sultan
op zijn beurt vier gulden liet opbrengen, wanneer de padie te veld
stond.
Bij het aanstellen der hoofden, werd de keus der bevolking niet
geraadpleegd. Ook het aantal hoofden in een district hing geheel af
van de willekeur des sultans of rijksbestierder.
Alle bevelen van den sultan werden door den Mangkoe Boemi
aan de hoofden en door dezen aan de bevolking kenbaar gemaakt.
In het jaar 1251 der Mohamedaansche jaartelling (1835), vaardigde
sultan Adam een reglement uit, dat tot aan de ontbinding
van het rijk in kracht is gebleven en voorschriften bevatte omtrent
de uitoefening van het recht, de naleving van den Koran, over het
voltrekken en ontbinden van huwelijken, het beslechten van geschillen
over grondeigendom enz. Den priesters, ilhakims, was uit-