OOST-INDIË

127
waarbij allen zich verantwoordelijk verklaarden voor diens hande-
lingen.
Kort daarna bracht deze radja weder Oeloe-Pangie in opstand en
zijne troepen bezetten Lobo-Lenkon, waaruit zij weldra verjaagd
werden; te Oeloe-Pangie ging dit echter minder gemakkelijk, daar
de muiters zich verschanst hadden in Kebang-Agong, waarheen de
majoor Pison met zijne kolonne door een zeer woeste en eenzame
landstreek oprukte en de vijandelijke werken veroverde, zonder dat
het hem gelukken mocht, den vijand van daar voor goed te ver-
drijven.
Al werd kolonel de Brauw door de ziekten, die schrikbarende
verwoestingen onder de troepen aanrichtten en buitendien reeds
door hun geringe getalsterkte zeer in de uitvoering van zijne plan-
nen bemoeielijkt — toen hij einde December te Palembang aan-
kwam, kon hij met genoegdoening op de tot hiertoe verkregen
resultaten terugzien, daar in Kikim de rust hersteld, de gemeen-
schap met Lahat niet meer afgebroken, en mede in Lewatang
de opstand bedwongen was, terwijl hij de troepen voor vier maan-
den ruim van leeftocht voorzien had achtergelaten, na de leiding
der zaken en het bevel over de troepen te Tebing-Tinggi aan majoor
Meis te hebben overgelaten.
Zoo brak eindelijk het jaar 1852 aan, toen de eigenlijke expeditie
naar Ampat-Lawang zou plaats hebben. Verre zouden wij ons bestek
overschrijden, wanneer wij de verdere krijgs verrichtingen aldaar met
eenige uitvoerigheid wilden behandelen; hetgeen voorafgaat, zal
de eigenaardige moeielijkheden in 't licht gesteld hebben, welke men
aldaar te overwinnen had, - - gefolterd door een gevaarlijk klimaat
en epidemische ziekten, telkens op het dwaalspoor gebracht door
de trouweloosheid van hoofden en bevolking, en voortdurend ge-
wikkeld in schermutselingen, die niet minder overleg' en moed
eischten dan menig grooter gevecht.
Maar er blijven ons belangrijker expeditiën te verhalen over, en