OOST-INDIË

198
Kolonel Waleson had zich in persoon begeven naar Maros, waarop
de Boniërs een aanval beraamden ; vervolgens zette hij de reis voort
over Pankadjene, Sigeri en Tanette, de troepen overal aanmanende
om, als de vijand een aanval mocht beproeven, goed stand te hou
den, maar hij keerde naar Makassar terug, van oordeel, dat al de
berichten van beraamde invallen als naar gewoonte zeer overdre-
ven waren. En toen deze bleven aanhouden, begon men te begrij-
pen dat de vijand door het uitstrooien van die looze geruchten ten
oogmerk had, onze troepen door noodeloos marchceren af te mat-
ten. Daarom werd door kolonel Waleson gelast, dat voortaan de
verdediging der 1 ïerg-regentsehappen aan de bevolking kon worden
overgelaten; alleen dan, wanneer een aanzienlijke vijandelijke macht
zich mocht vertoonen, zoude men haar moeten aantasten.
De kommandant der mobiele kolonne te Pankadjene vernam, dat
de Boniërs te Padjora, te Riabaloe en te Tamelassa op de accessen
naar hun rijk versterkingen hadden opgeworpen, die goed bezet
waren. Desniettemin begonnen de herhaalde geruchten, waarvan
tot heden niets bewaarheid was geworden, op den duur vervelend
te worden, ofschoon van den anderen kant de vijand weer te weinig
te vertrouwen was om er geen aandacht aan te schenken. En
eindelijk had er een inval plaats; de kommandanl der mobiele
kolonne bekwam namelijk de tijding, dat de Boniërs den 13 do "
Augustus Tjamba binnengcrukt waren.
Majoor Heisterkamp besloot nu onverwijld met twee kompagnieën
naar Maros en van daar naar Tjamba op te rukken, terwijl majoor
Belle met een kompagnie infanterie en een sectie 3pondcrs Maros
moest bezetten.
Aan zijne kolonne, samengesteld uit de 1° kompagnie van het
garnizoensbataljon en de 4" van het 5° bataljon, waren hand mor-
tieren toegevoegd.
Den eersten dag bereikte men Semangi, doch den volgenden mor-
gen moest een bergpas worden doorgetrokken, langs een onbegaan-