OOST-INDIË

82
. Het 13 e bataljon, midden voor de vijandelijke werken opgesteld,
werd door een hevig kruisvuur bestookt ; de helft van het 5 e , onder
majoor Rocqué, werd in westelijke richting gezonden, om met het
7 e in gemeenschap te komen.
Intusschen trachtten 8000 à 10000 man uit de versterkingen aan
de oostzijde onze troepen te omtrekken; zij koesterden het voornemen
om hen in den rug aan te vallen. De kapitein der mariniers,
die aan het strand bevel voerde, vernam dit nog tijdig en liet den
admiraal om versterking vragen, waarop onverwijld aan al de oorlogschepen
de last werd verstrekt, om de nog aan boord zijnde mariniers
te doen landen, zoodat zich tegen den middag te Sangsit
216 onder-officieren en mariniers bevonden. Het bleek, dat de Balineezen
de oostelijk gelegen versterkingen verlaten hadden, om de
Madureesche hulptroepen, die een gedeelte der batterij en de ambulance
moesten dekken, aan te vallen; doch na eenige schoten
der batterij en door het goed gericht infanterie-vuur werden zij
teruggedreven.
Tot driemaal toe trachtte het 13 e bataljon de meest westelijk gelegen
benting te bestormen ; doch het moorddadig vuur des vijands
maakte het ondoenlijk, op deze wijze er binnen te dringen. Tot aan
net invallen der duisternis werd het vuur onderhouden.
Het vervoer der gewonden, ten allen tijde een groote moeielijkheid
bij een in het binnenland gevoerden oorlog in deze gewesten,
leverde ook nu vele bezwaren op ; zij moesten 3 à 4 palen ver door
koelies naar het strand worden gedragen in een soort van hangmatten
, aan een bamboes hangende. Gekwetst waren luitenant-kolonel
Meis van de artillerie, majoor Sorg, de kapiteins Vorstenbosch en
Reiger, de luitenants Donleben, van Rouveroy, Munter en 85 minderen;
gesneuveld waren de luitenants van Swieten en Präger, en
18 minderen. Des nachts werd er gebivouakkeerd.
Intusschen had de kolonne onder het bevel van luitenant-kolonel
Le Bron de Vexela, met 20 sappeurs en voorzien van 2 handmor-