OOST-INDIË

50
Er werd alzoo geregeld voortgegaan op den weg, dien van den
Bosch aangewezen had. Deze, intusschen naar Nederland teruggekeerd,
bleef zich met de aangelegenheden op Sumatra bemoeien
en zond den toenmaals evenzeer in 't moederland verwijlenden
Raad van Indië Merkus met een memorie, die hem tot richtsnoer
strekken moest, naar Sumatra, om thans het inwendig bestuur
nader te regelen, den handel op Nederland uit te breiden en de
cultures aan te moedigen — opdat Sumatra maar groote geldelijke
voqrdeelen zou afwerpen, welke in Nederland, wegens de groote kosten
die het hardnekkig volhouden van koning Willem 1 in zake van de
Belgische quaestie vereischte, zeer goed gebruikt konden worden.
Den 30 sten Mei 1840 overleed de landvoogd Eerens, die opgevolgd
werd door Merkus, welke in 't einde van datzelfde jaar, na zijne
zending op Sumatra volbracht te hebben, naar Batavia terugkeerde ;
tot zoolang had de Raad van Indië M. C. S. W. graaf van Hogendorp
de functiën van gouverneur-generaal waargenomen.
Weder dreigde de rust op Sumatra verstoord te worden en met
schrik zag men de kenteekenen eener herhaling van de bloedige
oorlogen, waarvan dat eiland eerst kortelings getuige was geweest;
het was alleen aan het vastberaden optreden van den resident der
Bovenlanden van Padang en niet minder van kolonel Michiels te
danken, dat ditmaal de opstand in de geboorte werd gesmoord.
In het begin van 1841 kwam Kalie Radja Atsal Negrie Priangang
in opstand; hij was regent van het district Batipo.
Zoodra had de resident het belangrijk nieuws niet vernomen, of
hij liet kolonel Michiels waarschuwen en begaf zich dadelijk te
paard, slechts vergezeld van eenige inlandsche hoofden, naar fort
de Koek. Die tocht was zeer gevaarlijk; zoozeer, dat de bedoelde
inlanders hem verlieten, en nagenoeg alleen vervolgde hij den weg
door de wildernissen van Singalang, ten einde het brandpunt van
den opstand te bereiken en door zijne tegenwoordigheid de uitbreiding
daarvan zoo mogelijk te verhoeden.