OOST-INDIË

186
Europeesche en 212 inlandsche soldaten, waren gesneuveld of overleden
, zoowel op het oorlogstooneel als later tengevolge van de
expeditie.
De kleine bezetting van Badjoa bleef dus op het weinig herbergzaam
strand van Boni achter, om deze versterking aan den vijand
te betwisten : reeds op zich zelf een zware taak voor een garnizoen
van slechts 180 man, vooral wanneer de Boniërs door het vertrek
van de hoofdmacht weder stoutmoedig mochten worden.
En oneindig moeielijk dreigde die taak te worden, toen de ziekte
bleef voortwoeden. Men had gehoopt, dat na het vertrek der overige
troepen de gezondheidstoestand verbeterd zou zijn ; maar nog voordat
het laatste gedeelte der vertrekkenden de reede verlaten had, zag
de kommandant van Badjoa zijn manschap tot 110 valiede manschappen
verminderd, en het aantal zieken scheen zich niet tot die
zeventig te zullen bepalen.
Hadde de vijand onder deze omstandigheden een aanval ondernomen,
het zou ondoenlijk zijn geweest dierr af te slaan. Gelukkig
had men zich niet bedrogen in de overwegingen, die tot de keuze
van Badjoa als permanente versterking geleid hadden; want de
communicatie tusschen de bezetting en de oorlogsbodems, die de
reede bewaakten, werd geen oogenblik afgebroken, zoodat de zieken
door' gezonde soldaten konden vervangen en het garnizoen geregeld
van het noodige kon voorzien worden.
Wel te verwonderen was het, dat de vijand niet al dadelijk de
de ka valeric van Java verloor 36 Europeanen ;
„ fiponder-batterij „ 17 „ en o Inlanders;
„ 3 ponder-batterij „ 6 „ „ 1 „ en
„ de kompagnie sappeurs „ 2 „ „ 1 0 „
te samen . . . 316 Europeanen en 212 Inlanders.
totaal 828.
Het aantal manschap p on, dat het S ü bataljon, de detachementen artillerie en
kavalerie van Celebes en de koelies verloren hebben, staat, niet vermeld.