OOST-INDIË

315
en aanverwanten onbekrompen te kunnen leven. Voorts raocht hij
zich door dezen naar Java laten vergezellen en eindelijk, moest hij
voor zijn vertrek een publicatie uitvaardigen aan de bevolking van
Bandjermasin, waarin hij in 't openbaar schuld bekende en ver-
zocht, dat zij, uit liefde voor hem en tot haar eigen welzijn, tot
orde en rust terugkeeren zou.
Hidayat Pellah gaf ten antwoord, dat hij bereid was om die
voorwaarden aan te nemen en nader zou opgeven, wie hij gaarne
mee naar Java nemen zou; dat hij er al aan gedacht had, zulk
een publicatie aan het volk te richten en reeds den tjap had opge-
steld, welke zoo noodig overeenkomstig het verlangen van den re-
sident kon gewijzigd worden.
Ten slotte drukte de expeditie-kommandant zijn verlangen uit,
dat Hidayat met zijn gevolg zich niet te Bandjermasin zou ophou-'
pen, maar naar schans van Thuyl zou stoomen, om aldaar het
oogenbiik af te wachten, dat hij naar Batavia zou worden overge-
bracht. Ook hiertoe verklaarde hij zich bereid.
Lehman verzocht, om met Hidayat mee naar Batavia te mogen
gaan en daarna naar Bandjermasin te mogen terugkeeren; dit verzoek
werd ingewilligd.
Na eenige formaliteiten was de vergadering geëindigd. Hidayat
was dus in onderwerping gekomen, na drie jarenlang in opstand te
zyn geweest, of liever, zooals weldra bleek, ten speelbal te zijn
geweest van onwettige hoofden, die van zijn naam gebruik gemaakt
hadden. Alzoo liet hij het ten minste voorkomen, toen hij dien-
zelfden dag een partikulier onderhoud met majoor Koch had. Bij
die gelegenheid doelde hij nog op de beleediging, welke hij een-
maal van den vroegeren resident had ondergaan - dezelfde, die
wegens zijn zorgeloosheid en weinige geschiktheid voor die be-
trekking was afgezet geworden - die hem in tegenwoordigheid van
vele inlandsche grooten had toegevoegd : gij zult Tamdjids orders
gehoorzamen, en zoo niet, dan zal ik u daartoe dwingen.