OOST-INDIË

182
Eerst zouden de kavalerie en de artillerie aan de beurt komen.
Er was ƒ natuurlijk zwaar geschut van Java ontboden; zoolang dit
niet aangekomen was, zou het fort bewapend worden met 2 kan ons
en 2 houwitsers van de 6ponder batterij, welke hiertoe achterble-
ven. Daarna zouden de drie kompagnieën van het 4° bataljon, welke
niet te ßadjoa moesten blijven, embarkecren, daar deze troepen op
Makassar moesten dienst doen. Het laatst zouden de troepen worden
ingescheept, die naar Java zouden terugkeeren.
Kapitein Rijkens van het 14 e bataljon was benoemd tot militairen
kommandant en civiel gezagvoerder te Badjoa. Zijne instructie
luidde: bij eventueele toenadering en opening van vredesonderhan-
deling van den kant van het Bonische hof, de zich daartoe aan-
meldende personen te verwijzen naar den gouverneur van Makassar
en hunne aanraking met dien hoofdambtenaar gemakkelijk te maken.
Behalve dat de permanente bezetting van het fort te Badjoa de
bevolking in bedwang houden moest, zouden de kusten thans ge-
blokkeerd blijven. Met het handhaven van die blokkade werden belast :
het stoomschip »Groningen", de schroefkorvetten »Medusa" en
»Prinses Amelia", het stoomschip »Madura", de schoenerbrikken
»Lansier" en »Sylhp", benevens de kruisbooten N°. 44, 50 en 55.
Tot het onderhouden van de gemeenschap tusschen Badjoa en
Makassar werden bestemd het stoomschip »Merapi", de schoener-
brik »Rembang" en de kruisboot N°. 3.
Doch voordat de troepen geëmbarkeerd waren, kwam het trans-
portschip »Suzanna" op de reede, met de gevraagde twaalfponders
aan boord, die tot bewapening van de redoute moesten dienen.
Tevens bracht die bodem een brief mede, waarin de legercom-
mandant, die blijkbaar meer moedeloosheid bij de Boniërs onder-
stelde dan het geval was, als zijne meening te kennen gaf, dat de
expeditie volstrekt niet gestaakt mocht worden, zoolang na de
behaalde voordeden niet tevens een staatkundige beslissing ver-
kregen was.