OOST-INDIË

234
nagenoeg gelijktijdig met de Bonische ontbrand was, doch vanwaar
wij tijdelijk den blik afwendden ten einde beide oorlogen geregeld te
kunnen beschrijven — de oorlog op Borneo eischte groote inspanning.
De eentonigheid van het leven in het kampement te Palaka
werd gebroken door een feest, dat de opperbevelhebber op oude-
jaarsavond aan de officieren gaf, en dat zich door gastvrijheid en
een gullen toon kenmerkte ; er was dan ook alle aanleiding, om
dit feest aangenaam te doen zijn. Het doel der expeditie was
glansrijk bereikt en de officieren waardeerden den bevelhebber, wiens
kunde en overleg zoo schoone uitkomsten hadden doen verwerven,
terwijl omgekeerd van Swieten niet de man er naar was — als zoo
menig ander — om over 't hoofd te zien, wat zijne onderhoorigen
gedaan hadden om hem de taak gemakkelijk te maken.
Een verstandige maatregel was, dat generaal van Swieten met deir
aanvang van 1860 de blokkade ophief; de vijand had de kracht
onzer wapenen ondervonden en voldoende de straffende hand van het
gouvernement gevoeld. Nu hij echter* onderworpen was en ge-
nade vroeg, diende ook van onzen kant eenige toenadering plaats
te grijpen.
Mede op staatkundig gebied avanceerde men goed. Weder kwam
een der Aroe-Poeti's zich onder-werpen, zoodat thans nog vijf
kiesheeren afwezig waren, die evenwel te kennen gegeven hadden,
dat zij met den rijksbestierder naar Palaka zoude komen.
Tijdingen uit Sopeng en Wadjo luidden zeer bevredigend ; de
Datoe van eerstgenoemd rijk was bereid, een tractaat mët onze re-
geering te sluiten en in Wadjo was Datoe Pamana, tweede broeder'
van den koning van Sidenring, door den Hadat tot koning gekozen ,
zoodat thans ook aldaar' een einde aan de krisis zou gemaakt worden
En toen een deel der troepen het Bonische grondgebied verlieten,
kon men zeggen dat Boni ten onder gebracht was. De rijkssieraden
werden denkelijk uitgeleverd ; Sopeng, Wadjo en Loewoe waren gene-
gen, om tractaten met het Nederlandsch-Indiseh gouvernement te