OOST-INDIË

320
het hoofd van een stormpeloton en werd, op 40 pas van de benting
door een dichte randjoe-beplanting tegengehouden, door een hevig
geschut- en geweervuur geteisterd. Van Vloten ontving een doodelijk
schot; toen hij viel, ging in de benting tot driemaal toe een
luid, uittartend vreugdegeschrei op. Dadelijk ontving de Roy, die aan
den rechteroever der rivier positie genomen had en de versterking
beschoot, bevel om naar den linkeroever te komen en een oogenblik
later, om het kommando over te nemen. Hij vond van Vloten reeds
stervende; diens laatste woorden waren: »Soldaten, houdt je flink!"
Nadat de ontstane verwarring wat hersteld was, werd de bestorming
nu van twee kanten ondernomen, doch zij mislukte, omdat
de kolonne Labaar, die van de andere zijde den aanval steunen zou,
niet daaraan deel nam, wijl de hulptroepen weigerden te stormen.
Luitenant Vetter, die den aanval reeds begonnen was, kreeg dus
de geheele bezetting tegen zich, en was verplicht, terug te
gaan. Ten overvloede vernam de Roy van Zuidewijn dat er geen
artillerie-munitie meer was; slechts 2 granaten en 4 kartetsen. Er
was dus aan geen aanval meer te denken; echter nam de zaak
onverwacht een gunstige wending, daar de muiters, die door het
artillerie-vuur veel geleden hadden, door de duisternis begunstigd
de vlucht namen.
Nadat Goenong Tongka genomen was, verspreidden Antassari's
benden zich.
Toen Hidayat geëvacueerd was, besloot Verspijck den opstand ten
spoedigste verder den kop in te drukken; daartoe werd bij proclamatie
aan de bevolking bekend gemaakt, dat ieder die zich aan
het beratip beamaäl overgaf of anderen daartoe overhaalde, ook
hij die een orang beamaäl verborg, zou gevangen genomen worden
en wegens hoogverraad tegen het Gouvernement voor een krijgsraad
zou terecht staan.
Dit hielp. Verder werden in de maanden Mei en Juni de muiters