milliyetçilik

düşüncesiyle milli kimliklerin çatıştığı varsayımı doğru değildir. Eurobarometre
araştırmalarının da açıkça ortaya koyduğu gibi, kendini hem Avrupalı, hem de
Fransız, İngiliz, Alman olarak gören çok geniş bir kesim vardır. Bu sonuçlar, ilk olarak
1992 yılında Alan Milward tarafından ortaya atılan, ‘Avrupa Birliği’nin ulus-devleti
kurtardığı’ yönündeki tezi de bir ölçüde desteklemektedir. Bu teze göre, küreselleşme
de dahil çeşitli tarihsel süreçlerin etkisiyle ciddi bir krize giren Avrupa devletleri,
bir araya gelerek ve egemenliklerini birbirleriyle paylaşarak tek bir ulus-devletin
gücünü aşan sorunlarla daha iyi başa çıkma şansını elde etmiş, bu yolla kendilerini
kurtarmışlardır. Avrupa Birliği’nin ulus-devletlerden oluşan bir siyasi yapı olduğuna
dikkat çeken Gerard Delanty (1995, 2002) de birliğin ulus-devlete alternatif bir yapı
değil, ulus-devletin hegemonyasını destekleyen, pekiştiren bir yapı olduğuna dikkat
çeker. Zaten Avrupa Birliği’nin hiçbir resmi belgesinde birliğin ulus-devletin yerine
geçme amacını taşıdığı söylenmez. Hatırlanacağı gibi, gerek Avrupa Birliği Temel
Haklar Bildirgesi’nde, gerekse Avrupa Birliği için hazırlanan anayasa taslağında üye
ülkelerin milli kimliklerine, kültürel farklılıklarına saygı duyulacağı belirtilmektedir.
Avrupa Birliği vatandaşlarının önemli bir bölümünün birliğe üyeliğin ‘iyi bir şey’
olduğunu düşünmeleri de bu görüşü destekler. Son yayımlanan Eurobarometre
raporuna göre, Avrupa genelinde katılımcıların %57’si Avrupa Birliği’ne üyeliğin iyi
Tablo 14 Avrupa Birliği üyeliğine verilen destek, 1997-2007
Kaynak: Eurobarometre 67, İlkbahar 2007, s. 15
107