edebiyat-kitabi

5. Ünite
“Ne oluyor? Hâlâ sayıklıyor muyum, yoksa bütün bu olanlar gerçek mi? Galiba gerçek... Evet,
hatırladım: Kaçmam gerek! Hemen, hemen kaçmam gerek! İyi ama... nereye? Elbiselerim nerede?
Ayakkabılarım da yok! Kaldırmışlar! Saklamışlar! Anlıyorum! Ama paltom işte şurada, görmemişler!
Çok şükür, paralar da masanın üzerinde! İşte senet de burada! Paraları alıp giderim, başka bir daire
tutarım kendime, beni bulamazlar!.. İyi ama, ya adres bürosu?.. Bulurlar! Razumihin bulur! En iyisi
tümden gitmek... Uzaklara... Amerika’ya... (...) Senedi de almalı... Orada işime yarayabilir. Başka ne alsam
acaba? Hasta olduğumu sanıyorlar benim! Kalkıp yürüyebildiğimden haberleri yok! Hah-hah-ha!
Her şeyi bildiklerini gözlerinden anladım! Yalnız, şu merdivenlerden nasıl ineceğim? Ya aşağıya bir
gözcü, bir polis diktilerse! (...)
(...) Yatıp üstüne yorganı çekti. Zaten dağınık, kopuk düşüncelerle dolu olan kafası tümden
bulutlandı. Büyük bir zevkle başını yastığa bırakıp, yırtık paltosu yerine üzerine örtülmüş bulunan
yumuşacık yorganına sarıldı, hafifçe iç çekip derin, sağlıklı bir uykuya daldı.
Odasına birinin girmesiyle uyandı; gözlerini açtı, Razumihin’i gördü. Razumihin kapıyı ardına
kadar açmış, eşikte duruyordu: İçeri girip girmemekte kararsız gibiydi. Raskolnikov hızla yatağında
doğruldu, bir şeyler hatırlamak istercesine Razumihin’e baktı.
— Demek uyumuyorsun? Öyleyse, giriyorum içeri! Merdivenlerden aşağı bağırdı:
— Nastasya, paketi getirsene! Şimdi hesabını veririm!..
Raskolnikov ürkek bakışlarla çevresini süzerek:
— Saat kaç? diye sordu.
— Esaslı uyudun, kardeş: akşam oldu, saat neredeyse altı olacak... Altı saatten fazla uyudun.
— Aman Tanrım! Ne yapmışım ben?
(...)
Raskolnikov, düşünceye daldı. Bir düştü sanki bütün bu olup bitenler, tek başına hatırlayamıyor,
soran gözlerle Razumihin’e bakıyordu.
Sürekli bu bunalım hâlinden usanan Raskolnikov, suçlulara has psikolojiyle; belki de yakalanmak,
rahatlamak amacıyla cinayet işlediği eve geri döner. Evde tamir işleriyle uğraşan işçiler, yankesici
olduğunu düşünerek onu dışarı atarlar. Eve dönüş yolunda bir kazaya şahit olan Raskolnikov,
yaralanan Marmeladov’u evine kadar götürür ve orada Marmeladov’un kızı Sonya ile tanışır.
Sürekli izlendiğini düşünen Raskolnikov, bu tedirginlikten kurtulmak için işlediği cinayeti Sonya’ya
anlatır. Nitekim kurnaz bir adam olan komiser Porfiri Petroviç, cinayeti Raskolnikov’un işlediğinden
şüphelenmektedir. Sonya, Raskolnikov’dan vicdanının huzur bulması için suçunu itiraf etmesini ister.
Raskolnikov, Sonya’nın bu sözüne uyarak karakola gider ve yaşlı kadın ile kardeşini öldürdüğünü itiraf
eder. Raskolnikov, yedi yıl hapis cezasına çarptırılır ve cezasını çekmek üzere Sibirya’ya gönderilir.
Sonya da onun peşi sıra Sibirya’ya giderek mahkûmların bulunduğu yakın bir yere yerleşir. Orada
hem mahkûmlar hem de onların eşleri tarafından sevilen ve herkesin küçük Sonya diye hitap ettiği
Sonya, hapisten çıkana kadar Raskolnikov’u bekleyecektir.
Dostoyevski, Suç ve Ceza, Çeviren: Mazlum Beyhan
Suç ve Ceza adlı metni Yaprak Dökümü ve Küçük Ağa adlı metinlerle tür, biçim, üslup ve içerik açısından
karşılaştırınız.
Yaprak Dökümü ve Küçük Ağa adlı romanları okuyunuz.
170