edebiyat-kitabi

6. Ünite
SAFİYE: Tarık!..
TARIK: (Ses kesilir) Bir daha bunu çalarsan, önce plağını, sonra da kafanı kırarım senin hırdavat. O
kadar. (Pencereyi kapamaya çalışır) Kapan (...) geçmişi tenekeli. Seni pencere diye yapanın... (Kapar)
Rezillik be! (Sert) Gömleğim nerede?
SAFİYE: (Gülmesini zor tutar) İşte, iskemlenin arkasında.
TARIK: (Daha sert) Kim koydu bu mereti buraya?
SAFİYE: (Gülerek) Sen.
TARIK: Ne gülüyorsun? Canım nereye isterse oraya asarım.
SAFİYE: (Sevgi dolu) Tarık!
TARIK: (Giyinir) Ne var? Şamdanları mı yakayım?
SAFİYE: Bozma kafanı. Ben her şeyi yoluna koyarım.
TARIK: Bırak Allahaşkına..
SAFİYE: Bir çay ister misin?
TARIK: Biliyor musun, seninle ben, yük arabasına koşulmuş iki beygir gibiyiz. Hele arasıra hayatından
şikayet etmiyor musun, o zaman çocuk gibi seviniyorum.
SAFİYE: Neden?
TARIK: Bu hayata şikayetsiz katlansaydın, utancımdan geberir giderdim be.
SAFİYE: Sen her şeyi büyütürsün.
TARIK: Sen öyle bil.
SAFİYE: Sahi, gidecek misin?
TARIK: (Ateşli) Elbette.
SAFİYE: Bari bu pazar olsun dinlenseydin.
TARIK: Deli misin? Bu seferki iş, senin aklının alamayacağı kadar önemli. İnsanın eline ömründe iki
kere böyle fırsat geçse kral olur kral! Anlıyor musun? Milyon yatıyor bu işte, milyon. Göreceksin Safiye,
bu sefer her şey değişecek. Öbürleri gibi değil. İnan bana, lamı cimi yok, yapacağım.
SAFİYE: (Destekleyici) Bilirim, sen aklına bir şey koydun mu yaparsın.
TARIK: Yaparım ya, (...) Fazıl kaçta gitti?
SAFİYE: Yedi miydi, neydi...
TARIK: Gördün mü? Fazıl’la el ele verdik mi, sen ne diyorsun, dağları bile deviririz. Anladın mı?
SAFİYE: (Düşünceli) Anladım. (Özcan sağdan girer. Uyku sersemi. Gömleğini, pantolonunun içine sokmaya
çalışır. Masaya oturur, suratlıdır)
TARIK: O zaman, hey Allahım, o zaman ne olacak biliyor musun? Sahiden uşaklarımız olacak, sahiden
gümüşleri parlatacaksın. Sahiden... (Özcan, çatalla tabağa vurur) (...) bir günaydın desene önce...
ÖZCAN: (Surat içinde) Günaydın.
TARIK: Hah şöyle biraz kibarlık öğren (...)
ÖZCAN: Anne, çay ver.
206