edebiyat-kitabi

Tiyatro
BEKTAŞ:
KÖSEM:
Beni sadrazam olarak düşünmeniz
öylesine mutlu kılar ki beni, Sultanım,
padişah olsam o kadar sevinemem.
Büyük sevinçlere layık bir yürek taşırsın,
yüreğim bunun farkındadır, Bektaş.
Mührü sana verdirmeyişim
seni daha güvenli bir yerde bulundurmak içindir.
Bilirsin, askerin başında duran
daha güçlüdür sadrazamlık mührünü taşıyandan,
çünkü mührü taşıyan da
silahı taşıyana dayanmak zorundadır.
Davamızı sonuna dek yürütebilmemiz için
senin bir çift sözüne bakması şart yeniçeri ocağının.
BEKTAŞ (memnun):
(...)
Sultanım her zaman en iyi olanı düşünür
kendisi için de, kulu için de.
Yönetimi ele geçiren Kösem Sultan, çevresine topladığı Mustafa ve Bektaş Ağa gibi kişilerle
devlet makamlarını idare etmeye başlar. İstanbul’da yaşayan halkın gıda ve yakacak gibi ihtiyaçlarını
bu kişiler temin etmekte ve halka satmaktadır. Kösem Sultan; halkın gönlünü kazanmak
için sadaka dağıtmakta, hayır işleri yapmaktadır. Turhan Sultan ise olanları çaresizlik içinde seyretmekte,
bir yandan oğlu Mehmet’i çevredeki kötülüklerden korumaya çalışırken diğer yandan
onun bir an önce yönetimi ele alması için uğraşmaktadır.
Kösem Sultan, Turhan Sultan’ı kendisi için bir tehdit olarak görmekte; Mehmet’i öldürterek yerine
Şehzade Süleyman’ı tahta geçirmek için planlar yapmaktadır.
183