Dëmshpërblimi për personat e trafikuar dhe të shfrytëzuar - DCAF

Mbrojtja e këtyre dy ligjeve për të drejtat e punëtorëve duhet të shtrihet për të gjithë
punëtorët, pavarësisht nga nënshtetësia ose statusi i emigracionit, por një çështje e kohëve të
fundit në Gjykatën e Lartë ka çuar në rezultat që të pandehurit tani paraqesin argumente
sipas të cilave, statusi i emigracionit në të vërtetë ka rëndësi. Këto argumente në përgjithësi
nuk kanë pasur sukses.
Në çështjen e vitit 2002, Hoffman Plastics, Gjykata e Lartë vendosi se Bordi Kombëtar për
Marrëdhëniet e Punës (National Labor Relations Board ose NLRB) nuk mund të nxirrte
vendim për pagat e prapambetura të punonjësit pa autorizimin e punës për periudhën e
kohës pasi ai ishte shkaktuar nga puna pa të drejtë, sepse kishte përpjekur të organizonte një
sindikatë. 467 Duke arritur në përfundimin se vendimi nga bordi administrativ ishte në
kundërshtim me politikën federale të emigracionit, Gjykata e Lartë vendosi se pagesa nuk
mund të bëhej për “vitet e punës që nuk ishte realizuar, për pagat që nuk mund të ishin fituar
në mënyrë të ligjshme dhe për vendin e punës së fituar fillimisht si rezultat i mashtrimit
kriminal.” 468 Që prej çështjes Hoffman Plastics, gjykatat e niveleve më të ulëta e kanë
kufizuar vendimin në kuadrin e tij faktual – një vendim nga një agjenci administrative për
pagesën për punë që në fakt nuk është kryer kurrë. 469
Pas vendimit në çështjen Hoffman Plastics, Departamenti i Punës nxori një “fletë të fakteve”
ku shpjegonte se do të “vazhdonte të zbatonte FLSA-në dhe MSPA-në, pavarësisht nëse
punëtori ishte me dokumente ose jo.” 470 Departamenti theksoi se sipas FLSA-së dhe MSPA-
së, Departamenti ose paditësi individual kërkon pagesën për orët që ai ka punuar në fakt,
Botërore dhe Operacionet Ndërkombëtare (20 qershor 2005). E disponueshme në
http://foreignaffairs.house.gov/archives/109/21973.pdf
467 Çështja Hoffman Plastic Compounds, Inc. v. NLRB, 535 U.S. 137 (2002).
468 522 U.S., f. 149.
469 Shih çështjen Flores v. Lawton Limehouse, Sr. (D.S.C. 2006) (ku u vendos se statusi i emigrantit
nuk kishte lidhje me pagat e papaguara sipas FLSA-së ose pretendimeve që bazoheshin në ligjin
RICO); Flores v. Albertsons, Inc. (C.D. Cal., 9 prill 2002) (që nuk pranoi kërkesën e palëve të paditura
për zbulimin e statusit të emigrantit për palët paditëse, duke e konsideruar atë si të palidhur me
pretendimet sipas FLSA-së) (padi që përfshinte 2 100 pastrues me kontratë, të cilët ishin emigrantë të
paligjshëm; padia u zgjidh më vonë me marrëveshjen për të paguar 22.4 milionë USD); çështja Liu v.
Donna Karan Int’l, 207 F. Supp. 2d 191 (S.D.N.Y. 2002) (e njëjta); çështja Trejo et al. v. Broadway
Plaza Hotel (S.D.N.Y 2004) (ku paditësit pretendonin shkelje të FLSA-së, të 18 U.S.C. § 1589, dhe të
ligjeve të shtetit për punë, dhe gjykata nuk lejoi zbulimin e statusit si emigrant). Shih në përgjithësi
Christopher Ho dhe Jennifer Chang, Drawing the Line after Hoffman Plastic Compounds v. NLRB:
Strategies for Protecting Undocumented Workers in the Title VII Context and Beyond (Vija ndarëse
pas çështjes Hoffman Plastics: Strategjitë për mbrojtjen e punëtorëve të padokumentuar në
kontekstin e Titullit VII e më tej), 22 Hofstra Labour & Empl. L. J. 473 (2005).
470 Departamenti i Punës së SHBA-së, Administrata e Standardeve të Punësimit, Divizioni i Pagave
dhe i Orëve; Fleta e Faktit nr. 48 (Application of US Labor Laws to Immigrant Workers: Effect of
Hoffman Plastics decision on laws enforced by the Wage and Hour Division) (Aplikimi i ligjeve të
punës së SHBA-së për punëtorët emigrantë: Ndikimi i vendimit Hoffman Plastics mbi ligjet e
zbatuara nga Divizioni i Pagave dhe i Orëve).
177