Dëmshpërblimi për personat e trafikuar dhe të shfrytëzuar - DCAF

i) paga të drejta dhe shpërblim të barabartë për punë me vlerë të barabartë, pa
kurrfarë dallimi; në veçanti, grave duhet t’u garantohen kushte pune të cilat nuk
janë më të këqija se ato që i gëzojnë burrat, me shpërblim të njëjtë si burrat për
punë të njëjtë;
ii) jetesë të denjë për vete dhe për familjet e tyre, në përputhje me dispozitat e
këtij Pakti;
(b) kushte të punës që janë të sigurta dhe higjienike;
(c) mundësi të njëjtë për secilin për t’u ngritur gjatë punësimit në detyrë në
kategorinë më të lartë e të përshtatshme, duke marrë parasysh vetëm vjetërsinë
dhe aftësinë;
(ç) Pushim, kohë të lirë, kufizim të arsyeshëm të kohës së punës dhe pushime
periodike të paguara, si dhe shpërblim për ditët e festave.
Standarde të tjera të ILO-s gjenden edhe në Konventën 95 “Për mbrojtjen e pagave” 555 dhe në
Konventën 181 “Për agjencitë private të punësimit.” 556 Konventa 95 rregullon disa fusha me
rëndësi për viktimat e trafikimit, d.m.th., pagat duhet t’i paguhen rregullisht, të plota,
drejtpërsëdrejti punëtorit, pa zbritje të paarsyeshme apo kushte për mënyrën se si duhen
shpenzuar, dhe nuk duhet të kenë zbritje për të paguar ndonjë ndërmjetës. Rregullimi i
zbritjeve synon posaçërisht të garantojë “mjetet e jetesës për punëtorin dhe familjen e tij.” 557
Neni 15 i detyron shtetet palë që të sigurojnë ekzistencën e “ndëshkimeve të duhura dhe të
mjeteve të tjera mbrojtëse, të përshtatshme” për shkelje të ligjeve që vënë në jetë këto
dispozita. “Mjetet e përshtatshme” do të përfshinin të drejtat e garantuara nga e drejta civile
apo e drejta e punës dhe/ose të drejtat për të negociuar zgjidhjen e mosmarrëveshjeve
nëpërmjet sindikatës ose ndonjë përfaqësuesi të ngjashëm. Konventa 181 parashikon në
mënyrë të detajuar mbrojtje për punëtorët dhe personat që kërkojnë punë nëpërmjet
agjencive private të punësimit. Kjo Konventë përmban dispozita të shumta që synojnë
rregullimin e këtyre agjencive me qëllim parandalimin e abuzimeve. Të drejtat që rrjedhin
nga Konventa përfshijnë ndalimin e diskriminimit nga këto agjenci (neni 5), ndalimin e
pagesës së tarifave ndaj agjencive nga punëtorët (neni 7), si dhe parashikojnë detyrimin e
shtetit për të marrë masa rregulluese për agjencitë që rekrutojnë punëtorë emigrantë, në
veçanti agjencitë që i rekrutojnë ata nëpërmjet mashtrimit (neni 8). Neni 14(3) përcakton se
për shkelje të të drejtave të parashikuara nga Konventa, duhet të sigurohen “mjete mbrojtëse
të përshtatshme.”
555 E miratuar më 1 korrik 1949 dhe hyri në fuqi më 24 shtator 1952. E ratifikuar nga 95 vende, nga të
cilat 28 janë Shtetet pjesëmarrëse në OSBE-në (17 korrik 2007).
556 E miratuar më 19 qershor 1997 dhe hyri më fuqi në 10 maj 2000. E ratifikuar nga 20 vende, 13 prej
të cilave janë Shtete pjesëmarrëse në OSBE-në (17 korrik 2007)
557 Paragrafi 1.1, Rekomandimi i ILO-s RO85 për Mbrojtjen e Pagave.
219