08.01.2015 Views

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Współdziałanie i sprzeczność w przejawach zdolności motorycznych (II)<br />

szybkości narastania siły w grupie zawodników mocy<br />

(judo, skoki narciarskie) i zawodników siły (podnoszenie<br />

ciężarów) oraz dłuższe czasy narastania siły w grupie<br />

zawodników wytrzymałościowych (biegi na długie<br />

dystanse)”. W przeprowadzonych badaniach Fidelus<br />

i wsp. [1] ustalili, że największe przyrosty momentów<br />

sił występują w grupie badanych o predyspozycjach<br />

szybkościowych, a najmniejsze – wytrzymałościowych.<br />

Szczególnie uwidoczniło się to po przeliczeniu wyników<br />

na kilogram masy ciała. Jedyny wyjątek stanowiły rezultaty<br />

momentów sił mięśni prostowników stawu kolanowego.<br />

Znacznie wcześniej przed tymi badaniami, gdyż już<br />

w latach 60. ubiegłego wieku, pojawiły się pierwsze<br />

wzmianki o sprzeczności między siłą a wytrzymałością<br />

w konkurencjach lekkoatletycznych [5]. W następnych<br />

latach zagadnieniu temu poświęcono niewiele prac,<br />

przy czym były to na ogół bardzo krótkie przekazy<br />

[6–18]. W wymienionych opracowaniach brak publikacji<br />

szerzej omawiających konflikty występujące w przejawach<br />

zdolności motorycznych. W części pierwszej<br />

opracowania biegi na 100 m i 1500 m potraktowano<br />

jako próby określające szybkość i wytrzymałość.<br />

Na tej samej zasadzie pchnięcie kulą można uznać za<br />

ćwiczenie siłowe, a właściwie siłowo-szybkościowe<br />

[19].<br />

Poznanie rzeczywistych współzależności między<br />

konkurencjami w wieloboju lekkoatletycznym wymaga<br />

materiału badawczego składającego się z wyników<br />

o wysokim stopniu wiarygodności. W poprzedniej części<br />

opracowania dwie analizowane konkurencje, wyróżniające<br />

się niską rzetelnością, nie spełniały w pełni<br />

tego postulatu. Natomiast pchnięcie kulą uzyskało pod<br />

tym względem najwyższą ocenę [6, 15, 20]. Do ujemnych<br />

stron rozpatrywanych w tym fragmencie pracy<br />

konkurencji (rzut kulą i bieg na 1500 m) należy odmienność<br />

ich przestrzenno-czasowej struktury, podczas<br />

gdy analizowane poprzednio oba biegi strukturalnie<br />

mało się różniły.<br />

Uszakow [16] za szczególną cechę dziesięcioboju<br />

uważa wzajemny wpływ jednej konkurencji na drugą.<br />

Może to mieć zarówno korzystny, wspomagający, jak<br />

i negatywny, hamujący charakter. Zjawisko to w teorii<br />

sportu określa się mianem pozytywnego lub negatywnego<br />

transferu, występującego zarówno w rozwoju<br />

zdolności motorycznych, jak i w doskonaleniu elementów<br />

techniki.<br />

W początkowym stadium szkolenia obserwuje się<br />

równoległy wzrost wszystkich zdolności motorycznych.<br />

To zaś często się zmienia u sportowców wraz z podwyższeniem<br />

ich mistrzostwa sportowego. U młodych<br />

wieloboistów rozwój siły i wytrzymałości idzie w parze,<br />

o czym świadczą pozytywne korelacje pchnięcia kulą<br />

z biegiem na 800 m lub 1000 m [6, 23]. Potem, gdy osiągną<br />

wysoki stopień wytrenowania, przekształca się to<br />

w antagonizm funkcjonalny [11, 13]. W podobny sposób<br />

specyfikę konkurencji wielobojowych określają autorzy<br />

opracowania poświęconego siedmiobojowi [18]. Ich<br />

zdaniem w analizie związków między konkurencjami<br />

wielobojów lekkoatletycznych należy uwzględnić interakcję<br />

czynnika somatycznego, zdolności motorycznych<br />

i struktur przestrzenno-czasowych poszczególnych<br />

konkurencji. Na podstawie tych założeń wyróżniają<br />

konkurencje kompatybilne i antagonistyczne.<br />

Cel<br />

Biorąc pod uwagę zarówno współdziałanie, jak i konflikty<br />

występujące w działaniach ruchowych uwarunkowanych<br />

siłą i wytrzymałością, postanowiono określić<br />

czynniki, które mają wpływ na tego typu charakterystyczne<br />

dla wielobojów lekkoatletycznych reakcje.<br />

Jednym z zadań stała się próba ustalenia granicy<br />

w przygotowaniu wytrzymałościowym do biegu na<br />

1500 m, przekroczenie której wpływa ujemnie na wyniki<br />

innych konkurencji, głównie siłowo-szybkościowych.<br />

Mając na względzie strukturę biomechaniczną rozpatrywanych<br />

konkurencji zakłada się istotne oddziaływanie<br />

czynnika somatycznego, szczególnie na wyniki<br />

osób o niskim stopniu przygotowania sprawnościowego.<br />

Materiał i metody<br />

Podobnie jak w części pierwszej, grupa o wysokim<br />

poziomie wytrenowania składała się ze 100 dziesięcioboistów<br />

z listy rangowej wszech czasów na dzień<br />

1 stycznia 2004 r., pochodzącej z prywatnego archiwum<br />

mgr. inż. Janusza Rozuma i dzięki jego przychylności<br />

i uprzejmości udostępnionej autorom. Analizie<br />

poddano w pierwszym rzędzie wyniki pchnięcia kulą<br />

i biegu na 1500 m, uzupełnione sumą punktów i danymi<br />

somatycznymi (tabela 1). Drugą grupę o niższym<br />

stopniu usprawnienia tworzyło 120 studentów I roku<br />

Akademii <strong>Wychowania</strong> <strong>Fizycznego</strong> we Wrocławiu.<br />

W opracowaniu uwzględniono ich rezultaty uzyskane<br />

na sprawdzianie końcowym z lekkoatletyki, ocenione<br />

sumą punktów wielobojowych, a składającego się<br />

z biegów na 100 m i 1500 m, skoku w dal i z pchnięcia<br />

kulą 7,26 kg (tabela 2).<br />

– 19 –

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!