08.01.2015 Views

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Kinga Tucholska, Marian Fiedor<br />

Wstęp<br />

Praca ta jest częścią projektu badawczego z pogranicza<br />

zagadnień teorii sportu oraz psychologii stosowanej.<br />

Wspomniany projekt dotyczy wybranych uwarunkowań<br />

osobowości, które wpływają na podejmowanie<br />

pozaszkolnej aktywności sportowo-rekreacyjnej przez<br />

uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjów.<br />

Na podstawie dotychczas przeprowadzonych na tej<br />

grupie badań określono struktury cech temperamentalnych<br />

dzieci aktywnych i nieaktywnych ruchowo [3,<br />

4]. Stwierdzono wyraźny związek pomiędzy wysoką<br />

aktywnością ruchowo-sportową a podwyższonym poziomem<br />

temperamentalnej aktywności oraz obniżonym<br />

poziomem nieśmiałości. Pozostałe cechy, uwzględniane<br />

w genetycznej teorii temperamentu EAS A.H. Bussa<br />

i R. Plomina [5] oraz Oniszczenko [6], czyli towarzyskość<br />

i emocjonalność, w świetle poczynionych ustaleń<br />

– nie wykazują związku z preferowaniem aktywnego<br />

trybu życia.<br />

Szczególnie ciekawe z badawczego punktu widzenia<br />

okazały się wnioski sformułowane na podstawie<br />

wyników badań grupy uczniów, którzy sami określili się<br />

jako mało aktywni. Prowadzenie biernego trybu życia<br />

i unikanie wysiłku fizycznego jest współzmienne ze<br />

średnim a nie – jak można by przypuszczać – niskim<br />

poziomem temperamentalnej aktywności. Uczniowie<br />

o przeciętnie nasilonym wigorze i tempie motoryki mają<br />

więc biologiczny potencjał do podejmowania ćwiczeń<br />

ruchowych. Mimo że ich fizjologiczna potrzeba ruchu<br />

pozostaje w normie, to jednak go unikają. Należy zatem<br />

przypuszczać, iż przyczyna tego stanu rzeczy leży<br />

bądź w uwarunkowaniach środowiskowych, bądź też<br />

w innych niż temperamentalne uwarunkowaniach osobowościowych.<br />

Eksplorując problem indywidualnych<br />

czynników podejmowania lub unikania pozaszkolnej<br />

aktywności sportowo-rekreacyjnej, postanowiono skupić<br />

się w dalszej kolejności na ustaleniu jej korelatów<br />

motywacyjnych.<br />

Podjęcie tej kwestii wydaje się ważne nie tyle<br />

z teoretycznego, ile przede wszystkim z praktycznego<br />

punktu widzenia. Zmniejszający się odsetek uczniów<br />

aktywnych ruchowo w stopniu, który zaspokoiłby ich<br />

potrzebę aktywności choćby na poziomie minimalnym<br />

[7] – to fakt alarmujący. Budzi on niepokój w kontekście<br />

jednoznacznych ustaleń współczesnej nauki, w świetle<br />

których aktywność ruchowa jest niezbędna dla prawidłowego<br />

rozwoju i funkcjonowania organizmu, zachowania<br />

zdrowia fizycznego i dobrego samopoczucia<br />

psychicznego niezależnie od wieku [8, 9]. Stąd ważne<br />

wydaje się ustalenie właściwości struktur motywacyjnych<br />

zarówno uczniów prowadzących aktywny tryb<br />

życia, jak i tych, którzy unikają regularnej aktywności.<br />

Odkrycie ich specyfiki i ewentualnych różnic między<br />

nimi mogłoby pomóc np. w trakcie formułowania skutecznych<br />

programów profilaktycznych, którymi powinna<br />

zostać objęta grupa mniej aktywnych dzieci i młodzieży<br />

szkolnej.<br />

Program badań<br />

Pytania i hipotezy badawcze<br />

Celem prowadzonych badań jest uzyskanie odpowiedzi<br />

na następujące pytania badawcze: Czy istnieje i jaka<br />

jest współzależność pomiędzy poziomem aktywności<br />

ruchowo-sportowej dzieci a ich strukturą motywacyjną<br />

Jakie są najważniejsze motywy podejmowania<br />

aktywności fizycznej przez uczniów aktywnych Czym<br />

charakteryzuje się motywacja do podejmowania aktywności<br />

ruchowej u chłopców, a czym u dziewcząt Czy<br />

zachodzą różnice w strukturze motywacji w grupach<br />

zróżnicowanych wiekowo (tj. w grupach dzieci i młodzieży)<br />

Sformułowano następujące hipotezy badawcze:<br />

H1: Prawdopodobnie występują istotne różnice<br />

w strukturze motywacji uczniów aktywnych sportowo<br />

i uczniów nieaktywnych.<br />

H2: Wydaje się, że większa aktywność ruchowa<br />

uczniów wiąże się z motywacją społeczną do jej<br />

podejmowania oraz z chęcią odprężenia się.<br />

H3: Dla dziewcząt typowa jest być może motywacja<br />

estetyczna i społeczna.<br />

H4: Dla chłopców szczególnie ważnym motywem powinno<br />

być lub jest dążenie do osiągnięcia sprawności<br />

fizycznej i doświadczania ryzyka.<br />

H5: Prawdopodobnie nie występują różnice w strukturze<br />

motywacji pomiędzy grupami wiekowymi dzieci<br />

i młodzieży.<br />

Hipotezy badawcze zweryfikowano w badaniach<br />

empirycznych przeprowadzonych na grupie dzieci<br />

i młodzieży za pomocą opisanych poniżej metod kwestionariuszowych.<br />

Opis metod badania<br />

Pomiaru aktywności ruchowej dokonano za pomocą<br />

Inwentarza Pozaszkolnej Aktywności Sportowej (IPAS)<br />

M. Fiedora. Jest to metoda samoopisowa. Osoba badana,<br />

ustosunkowując się do zadanych jej pytań, określa<br />

– 30 –

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!