full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Kinga Tucholska, Marian Fiedor<br />
Wstęp<br />
Praca ta jest częścią projektu badawczego z pogranicza<br />
zagadnień teorii sportu oraz psychologii stosowanej.<br />
Wspomniany projekt dotyczy wybranych uwarunkowań<br />
osobowości, które wpływają na podejmowanie<br />
pozaszkolnej aktywności sportowo-rekreacyjnej przez<br />
uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjów.<br />
Na podstawie dotychczas przeprowadzonych na tej<br />
grupie badań określono struktury cech temperamentalnych<br />
dzieci aktywnych i nieaktywnych ruchowo [3,<br />
4]. Stwierdzono wyraźny związek pomiędzy wysoką<br />
aktywnością ruchowo-sportową a podwyższonym poziomem<br />
temperamentalnej aktywności oraz obniżonym<br />
poziomem nieśmiałości. Pozostałe cechy, uwzględniane<br />
w genetycznej teorii temperamentu EAS A.H. Bussa<br />
i R. Plomina [5] oraz Oniszczenko [6], czyli towarzyskość<br />
i emocjonalność, w świetle poczynionych ustaleń<br />
– nie wykazują związku z preferowaniem aktywnego<br />
trybu życia.<br />
Szczególnie ciekawe z badawczego punktu widzenia<br />
okazały się wnioski sformułowane na podstawie<br />
wyników badań grupy uczniów, którzy sami określili się<br />
jako mało aktywni. Prowadzenie biernego trybu życia<br />
i unikanie wysiłku fizycznego jest współzmienne ze<br />
średnim a nie – jak można by przypuszczać – niskim<br />
poziomem temperamentalnej aktywności. Uczniowie<br />
o przeciętnie nasilonym wigorze i tempie motoryki mają<br />
więc biologiczny potencjał do podejmowania ćwiczeń<br />
ruchowych. Mimo że ich fizjologiczna potrzeba ruchu<br />
pozostaje w normie, to jednak go unikają. Należy zatem<br />
przypuszczać, iż przyczyna tego stanu rzeczy leży<br />
bądź w uwarunkowaniach środowiskowych, bądź też<br />
w innych niż temperamentalne uwarunkowaniach osobowościowych.<br />
Eksplorując problem indywidualnych<br />
czynników podejmowania lub unikania pozaszkolnej<br />
aktywności sportowo-rekreacyjnej, postanowiono skupić<br />
się w dalszej kolejności na ustaleniu jej korelatów<br />
motywacyjnych.<br />
Podjęcie tej kwestii wydaje się ważne nie tyle<br />
z teoretycznego, ile przede wszystkim z praktycznego<br />
punktu widzenia. Zmniejszający się odsetek uczniów<br />
aktywnych ruchowo w stopniu, który zaspokoiłby ich<br />
potrzebę aktywności choćby na poziomie minimalnym<br />
[7] – to fakt alarmujący. Budzi on niepokój w kontekście<br />
jednoznacznych ustaleń współczesnej nauki, w świetle<br />
których aktywność ruchowa jest niezbędna dla prawidłowego<br />
rozwoju i funkcjonowania organizmu, zachowania<br />
zdrowia fizycznego i dobrego samopoczucia<br />
psychicznego niezależnie od wieku [8, 9]. Stąd ważne<br />
wydaje się ustalenie właściwości struktur motywacyjnych<br />
zarówno uczniów prowadzących aktywny tryb<br />
życia, jak i tych, którzy unikają regularnej aktywności.<br />
Odkrycie ich specyfiki i ewentualnych różnic między<br />
nimi mogłoby pomóc np. w trakcie formułowania skutecznych<br />
programów profilaktycznych, którymi powinna<br />
zostać objęta grupa mniej aktywnych dzieci i młodzieży<br />
szkolnej.<br />
Program badań<br />
Pytania i hipotezy badawcze<br />
Celem prowadzonych badań jest uzyskanie odpowiedzi<br />
na następujące pytania badawcze: Czy istnieje i jaka<br />
jest współzależność pomiędzy poziomem aktywności<br />
ruchowo-sportowej dzieci a ich strukturą motywacyjną<br />
Jakie są najważniejsze motywy podejmowania<br />
aktywności fizycznej przez uczniów aktywnych Czym<br />
charakteryzuje się motywacja do podejmowania aktywności<br />
ruchowej u chłopców, a czym u dziewcząt Czy<br />
zachodzą różnice w strukturze motywacji w grupach<br />
zróżnicowanych wiekowo (tj. w grupach dzieci i młodzieży)<br />
Sformułowano następujące hipotezy badawcze:<br />
H1: Prawdopodobnie występują istotne różnice<br />
w strukturze motywacji uczniów aktywnych sportowo<br />
i uczniów nieaktywnych.<br />
H2: Wydaje się, że większa aktywność ruchowa<br />
uczniów wiąże się z motywacją społeczną do jej<br />
podejmowania oraz z chęcią odprężenia się.<br />
H3: Dla dziewcząt typowa jest być może motywacja<br />
estetyczna i społeczna.<br />
H4: Dla chłopców szczególnie ważnym motywem powinno<br />
być lub jest dążenie do osiągnięcia sprawności<br />
fizycznej i doświadczania ryzyka.<br />
H5: Prawdopodobnie nie występują różnice w strukturze<br />
motywacji pomiędzy grupami wiekowymi dzieci<br />
i młodzieży.<br />
Hipotezy badawcze zweryfikowano w badaniach<br />
empirycznych przeprowadzonych na grupie dzieci<br />
i młodzieży za pomocą opisanych poniżej metod kwestionariuszowych.<br />
Opis metod badania<br />
Pomiaru aktywności ruchowej dokonano za pomocą<br />
Inwentarza Pozaszkolnej Aktywności Sportowej (IPAS)<br />
M. Fiedora. Jest to metoda samoopisowa. Osoba badana,<br />
ustosunkowując się do zadanych jej pytań, określa<br />
– 30 –