Forn skriðuföll á Vestfjörðum

staðið, hrapað undan fótum hans. …Árið 1887 hrapaði Magnús Sveinsson frá
Lambavatni úr Bæjarbjargi. Hafði hann nýleyst af sér vaðinn, en þá hrundi stallurinn,
sem hann stóð á. Var hans leitað mikið en fannst ekki. Árið 1918 féll steinn í höfuð
Alberts Engilbertssyni frá Hænuvík, svo að hann rotaðist. Var verið að draga hann
upp og mun steinninn hafa losnað undan vaðnum. (Kristján Jónsson (ritstj.),
Barðstrendingabók, 1942).
– Látrabjarg: …Stór hrun falla stundum úr bjarginu, helst á vorin, þegar klaka
leysir. Hlaðast þau upp í fjöruna og mynda urðir. Smá saman sverfur svo brimið
framan úr urðunum, þar til eftir verður stórgrýtið eitt, skorðað hvað við annað.
…Stórurð er stærsta urðin undir bjarginu og af mörgum kölluð Rauðaskriða. Hún mun
vera stærsta eða með stærstu álkuverum í heiminum. Munnmæli herma, að þegar þessi
stóra urð myndaðist, þá hafi hrunið verið svo mikið, og svo lengi að hrynja, að ekki
hafi séð í bjargið af Rauðasandi í tvo sólarhringa fyrir rykmekki. Mikið hefur því
gengið á, þegar þessi mikli bústaður álkunnar varð til, of hefur margur fuglinn þá látið
lífið, því að þetta gerðist á þeim tíma árs, sem fugl var við bjargið. Brimið hefur nú
sorfið mikið framan úr urðinni, en það hefur líka hrunið á hana til viðbótar, úr berginu
fyrir ofan (Þórður Jónsson frá Látrum, Undir Látrabjargi, Heima er best 1958).
– Látrabjarg: …Geitaskor er allstór gjá og utan hennar er svæði í berginu ofan til
kallað Hrun. Þar voru áður grashjallar stórir í brúninni, er hrundu niður, að talið er á
19. öld. Af hruni þessu stækkaði mjög urð sem þarna er undir Bjarginu og kallast nú
Stórurð. (Magnús Gestsson, Látrabjarg, 1971).
– Látrabjarg: …Ásgeir bóndi á kastaði máli á eitt fjallstykki, er hann var á gangi
undir Bjarginu fyrir rúmum áratug. (~1960). Stykkið hafði þar mjög nýlega klofnað
frá, fallið um nokkra metra sem nam skútanum, er áður hafði grafist, og skriðið um
leið frá berg veggnum um eina áttatíu metra fram yfir hallandi klöpp sjávarbotnsins.
En það stóð á réttum kili, þótt þunnt væri miðað við hæðina. Stærð bergstykkisins
mældist Ásgeiri vera: lengd með Bjarginu um 150 m, hæðin 120 m og þykkt
sneiðarinnar um 20 m að meðaltali. Svo var að sjá að klöppinni við jaðar
fallstykkisins, að við framskrið á þessu ógnþunga stykki, hefði bergið hvítnað svo
mjög við núninginn, að engu var líkara en yfirborð klapparinnar undir hefði
hálfbráðnað, og var að sjá sem gjall ofaná. (Magnús Gestsson, Látrabjarg, 1971).
– Látrabjarg: (við björgun strandmanna, í des 1947). …Stöðugt voru steinar og
klakastykki að hrynja úr berginu og var af þessu nokkur hætta, en með aðgæslu tókst
mönnum að komast þetta ósködduðum. …Aðgæslu varð að hafa vegna steinkast og
klaka og vegurinn ógreiðfær.
…Meðan þeir eru að þreifa fyrir sér í myrkrinu segir Hafliði: Hana nú kom einhver
andskotinn í hausinn á mér. …svo hann þreifar á höfði hans, og finnur að blóð
rennur niður eftir andlitinu. Þegar hann hyggur nánar að, er skurður ofanvert á
höfðinu öðrumegin og dæld í hauskúpuna, sem rúmar fingurgóm. …Skinnhúfa
þykka hafði Hafliði á höfði, og var á hana höggvin stór rifa. Það sem hafði bjargað
manninum frá öðru verra var, að steinninn eða klakastykkið, hvort sem heldur var,
hafði ekki fallið beint ofan í höfuðið, heldur snert utanhalt. …Eftirstöðvar eftir
meiðsli þetta komu fram seinna og vöruðu lengi.
…Þegar verið var að draga einn manninn neðan af Flaugarnefinu, losnaði stór steinn í
brúninni neðan aðsetunnar, og fór í loftköstum og stefndi beint á átta menn er stóðu
nokkuð þétt á Flaugarnefshjallanum. Hann kom niður mitt á milli mannanna án þess
18