Forn skriðuföll á Vestfjörðum

– Litli–Laugardalur: …Túnið spillist af aur og möl, sem rennur í það í leysingum úr
brattlendi. Engjar eru nær öngvar. Úthagarnir eru mjög af skriðum fordjarfaðir og
uppblásnir. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns, Tálknafjörður 1710).
– Stóri–Laugardalur: …Túnið spillist af grjótsuppgangi og aur og sandi, sem
rennur á það í leysingum. Úthagarnir eru stórlega af skriðum fordjarfaðir, uppblásnir
og í hrjóstur komnir. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns, Tálknafjörður
1710).
– Kvígindisfell: …Engjarnar spillast af skriðum úr fjallinu, og úthagarnir í sama
máta, og blása upp í hrjóstur allvíða. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns,
Tálknafjörður 1710).
– Bakki: …Torfrista og stunga bjargleg en spillist þó af aur og grjóti sem að árennur.
Engjarnar eru mikið til eyðilagðar af skriðum úr fjallinu, en það sem að eftir er, ést
upp af búsmalanum á sumrin, því úthagarnir eru litlir, uppblásnir til fjallsins,
skriðurunnir og í hrjóstur komnir. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns,
Tálknafjörður 1710).
– Bakki: ...Beint upp af Ytri–Bakkabænum og út af Hólabænum stóð aftur stór
steinn. Mun hann hafa vantað lítið í tvo faðma á hvern kant, því hann var að mestu
ferstrendur, og um tvo faðma mun hann einnig hafa verið á hæð. Það var auðséð að
steinn þessi hafði einhvern tíma endur fyrir löngu oltið niður úr Bakkafjalli og
staðnæmst þarna. Steinn þessi hét Grásokkasteinn og var mikil trú á honum sem
huldufólksheimkynni. (Ævisaga Hallbjörns E. Oddsonar eftir sjálfan hann. Ársrit
Sögufélags Ísfirðinga, 1963).
–Sellátrar: …Túnið spillist af sandfoki úr fjörunni. Engið er að mestu eyðilagt af
sama sandfoki og skriðum úr fjallinu. Úthagarnir í sama máta fordjarfaðir af skriðum
og í hrjóstur uppblásnir. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns,
Tálknafjörður 1710).
– Arnarstapi: …Landskuld iii vættir, áður hér um fyrir 20 árum iiii vættir, var þá
afturfærð fyrir skriðufalli á túnið (1690). …Túninu grandar skriða til stórskaða og
eyðilagt til þriðjunga fyrir því sem áeykst meir og meir. Engjar hafa öngvar verið,
nema litlar í kringum stekkinn, sem og eru af skriðum eyðilagðar. Úthagarnir eru mjög
af skriðum og grjóthruni fordjarfaðir og í hrjóstur komnir. Hætt er kvikfé stórlega fyrir
grjóthruni, sem oft hefur mein að orðið. Ekki er bænum óhætt fyrir skriðum, og hafa
þær áður mjög að hönum gengið, en þó ekki hingað til húsum grandað. (Jarðabók
Árna Magnússonar og Páls Vídalíns, Tálknafjörður 1710).
– Arnarstapi: …Jörðin liggur undir skemmdum af skriðum úr fjallinu (Sýslu og
sóknarlýsingar Bókmenntafélagsins – Selárdals– og Stóra–Laugardalssóknir, 1873).
– Krossadalur: …Engjarnar eru að mestu eyðilagðar af skriðum að ofanverðu, en
sandfoki frá sjónum að neðan. Úthagarnir eru og svo mjög skriðurunnir og uppblásnir,
og því verða ábúendur að beita Selárdalshlíðar í prestsins leyfi ut supra. Hætt er kvikfé
fyrir snjóflóðum á Selárdalshlíðum, og svo smalanum, en ekki í heimalandi, nema
nokkuð á Rúnahlíðum. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns, Tálknafjörður
1710).
23