Forn skriðuföll á Vestfjörðum

fjallinu líkt og ótal fallbyssuskot. Fjallshlíðin var hulin reyk eða réttara sagt rykmekki,
sem gaus upp af fallandi skriðum. Allir þustu út á bersvæði, og fólkið sem allan
daginn hafði verið slegið skelfingu, sá að klettur hafði losnað úr hlíðinni. Fyrst í stað
sást ekkert fyrir rykmekkinum, en af hljóðinu frá bjarghruninu heyrðum við, að það
var mjög nærri. Gagnslaust var að flýja, því að enginn vissi, hvar öruggt bæli var að
finna. Loks sást bjargið hendast fram úr þokumekkinum. Þær fáu skepnur, sem voru
þar, og einkum hestar okkar, trylltust og hlupu fram og aftur. En til allrar hamingju
rakst bjarg þetta í einu loftkasti á jarðfastan klett skammt fyrir ofan tjald okkar og
brotnaði þar í mola (Ferðabók Eggerts Ólafssonar og Bjarna Pálssonar, 1752–57).
– Drangar: …og er það landgæða lítil jörð, og mjög slægna lítil, með því hún liggur
undir áföllum af skriðum úr Drangafjalli og gengur hún heldur af sér (Sýslu og
sóknarlýsingar Bókmenntafélagsins – Árnessókn, 1852).
– Drangavík: …árlega gengur jörðin heldur af sér af skriðuföllum (Sýslu og
sóknarlýsingar Bókmenntafélagsins – Árnessókn, 1852).
– Engjanes …Engines (eyðibýli), kirkjujörð frá Stafholti. Eyddist af skriðu (Ólafur
Olavius, Ferðabók 1775–1777).
– Ingólfsfjörður: …Skriðuhætt er sumsstaðar. Skriður spilla landinu. (Jarðabók
Árna Magnússonar og Páls Vídalíns, Trékyllisvíkurhreppur 1706).
– Eyri í Ingólfsfirði: …Engjar og hagar spillast nokkuð af skriðum. (Jarðabók Árna
Magnússonar og Páls Vídalíns, Trékyllisvíkurhreppur 1706).
– Miðhús í Ingólfsfirði: …Miðhús í Ingólfsfirði. Fór í eyði 1750–59. Eyddist af
skriðum og snjóflóðum. Byggileg, ef bær væri fluttur (Ólafur Olavius, Ferðabók
1775–1777).
– Munaðarnes: …Engjar spillast af leir og grjóti. Snjóflóðahætt um vetur. Jörðin
spillist jafnlega af skriðum og snjóflóðum. (Jarðabók Árna Magnússonar og Páls
Vídalíns, Trékyllisvíkurhreppur 1706).
– Munaðarnes: …en fremur er jörðin landlétt og gengur mjög af sér af skriðum og
snjóflóðum, og tún er þar bæði lítið og slæmt (Sýslu og sóknarlýsingar
Bókmenntafélagsins – Árnessókn, 1852).
– Munaðarnes, Eiðshús, Miðhús: …Í Munaðarneslandi hafa verið tveir bæir, sem
nú eru í eyði nefnilega Eiðshús og Miðhús, og hafa bæir þessir staðið vestan við
Munaðarnesbæinn langan veg, sunnanvert við Ingólfsfjarðarmynni. Menn segja, að
jarðir þessar hefi lagst í eyði af snjóflóði, sem tekið hafi bæina af (Sýslu og
sóknarlýsingar Bókmenntafélagsins – Árnessókn, 1852).
– Fell nyrðra: …Jörðin spillist víða af skriðum. (Jarðabók Árna Magnússonar og
Páls Vídalíns, Trékyllisvíkurhreppur 1706).
– Fell: …jörðin gengur heldur af sér af skriðum (Sýslu og sóknarlýsingar
Bókmenntafélagsins – Árnessókn, 1852).
79