VSH Turòa nad Bodvou - Nemetschek Scia

Algemeen
Euralille is een urbanisatieproject in het Noord-Franse Lille van
de hand van architect Rem Koolhaas. Op een oppervlakte van 90
hectaren werd tien jaar geleden rond het TGV-station Lille Europe
een complex van kantoorgebouwen en sociale centra opgetrokken.
Ondertussen is een tweede fase, Euralille 2, in uitvoering. Daartoe
behoort de ontwikkeling van de kantoorgebouwen Crystal Europe
en Quartz Europe. De gebouwen zijn aan de zuidkant over ongeveer
12 m vrijdragend, wat één van de redenen was om te opteren
voor ter plaatse gestort beton.
De twee gebouwen zijn opgesteld in open waaiervorm in de richting
van Euralille. De zuidelijke kopgevels zijn volledig beglaasd en
kragen uit boven een talud; ze bieden een adembenemend uitzicht
op Euralille. De originele dakvorm vormt een uniek herkenningselement.
Een gelijkvloerse doorgang voor voetgangers verbindt de
Place Vauban met het voetpad langs de avenue de la République.
De gebouwen zijn respectievelijk 70 en 90m lang en 18,20 m
breed, met aan de gevels beuken van 6,70 m en in het midden
een beuk van 4,80 m. In de buitenste beuken kunnen gesloten
kantoren worden ingeplant, grenzend aan een gang, of landschapskantoren.
Het gevel-ramenraster van 1,35 m laat een grote
flexibiliteit naar modulering toe.
De vrije hoogte onder plafond bedraagt 2,70 m op de verdiepingen
en 3,80 m op de begane grond. Elk niveau kan in twee
onafhankelijk compartimenten worden verdeeld met eigen lift- en
trappenkokers.
De nuttige belasting bedraagt voor de begane grond 8 kN/m²
en voor de verdiepingen 4 kN/m² en plaatselijk 8 kN/m² voor de
archiefruimtes.
Elk gebouw heeft 9 verdiepingen en een kelder. De kelders van
beide gebouwen grenzen aan elkaar en vormen een grote ondergrondse
parking. De totale bruikbare oppervlakte van beide
gebouwen is ongeveer 20.000 m².
De noord- en langsgevels zijn bekleed met aluminium cassettes
en beglaasde raamchassis. De zuidgevels en de gevels op begane
grond bestaan uit gordijnwanden beglaasd over de volle hoogte
op een metalen raamwerk.
Constructie / Stabiliteit
De grootste uitdaging vormde de uitkraging van 12 m aan de
zuidzijde.
Volgende alternatieven werden onderzocht:
• Een op de werf nagespannen betonplaat van 1.35 m. dikte.
• Een oplossing met stalen PRS profielen (profilé reconstitué
soudé) S355.
• Gebruik maken van de langse betonwanden.
Uiteindelijk werd voor de laatste oplossing gekozen waarbij de
uitkraging opgenomen wordt door enerzijds de oostgevel en
anderzijds door een betonnen kokerprofiel gevormd door beide
binnenwanden en de betonvloer van de middenstrook. Er werd
een voorspelling gemaakt in verband met de te verwachten doorbuiging
door middel van een fysisch niet-lineaire berekening
waarbij de invloed van kruip op de uiteindelijke doorbuiging werd
meegenomen. Hoewel uit die berekeningen bleek dat na storten
en verharden van de koker tot het eerste verdiepingsniveau, deze
in staat was om het eigengewicht van de bovengelegen verdiepingen
op te nemen, stond het controlebureau erop dat, gedurende
de uitvoering, desalniettemin steunen geplaatst werden.
Deze bestonden uit stalen profielen welke onderaan ontdubbeld
werden om het plaatsen van hydraulische vijzels toe te laten. Na
voltooiing werden de vijzels voorzichtig gelost en werd de zakking
gemeten in drie punten. De maximum zakking bedroeg 5,2 mm.
De stabiliteit in langsrichting wordt verzorgd door de betonwanden
in de gevels en de middengang.
De dwarse stabiliteit door de betonnen lift- en trappenkokers. Deze
bleken echter niet voldoende omdat dit leidde tot een uitkraging
(in horizontaal vlak) van meer dan 30m.Er werden dan ook extra
dwarse betonwanden aangebracht ter plaatse van de sanitaire
blokken.
De draagstructuur bestaat uit vier ter plaatse gestorte betonwanden
van 0,20 m dikte namelijk de beide lange gevels en twee
binnenwanden aan weerzijden van de centrale 4,80 m brede
beuk. Daartoe werden stalen bekistingen van verdiepingshoogte
gemaakt.
De reden waarom beslist werd alles ter plaatse te storten is tweeerlei.
De uitkraging gaf reeds aanleiding tot belangrijke delen ter
plaatse gestorte wanden (die bovendien nog een heel stuk naar
binnen moesten doorgetrokken worden) en bovendien was de
raamverdeling in de gevels zó willekeurig dat dit nauwelijks een
verdeling in prefabonderdelen toeliet. Een vraag naar de architect
toe om de raamverdeling ietwat te wijzigen bleek architecturaal
niet haalbaar.
De vloeren bestaan voor de twee buitenste beuken uit kanaalplaatvloeren
met druklaag, de middelste beuk werd uitgevoerd
als breedplaatvloer. Deze vloeren dragen via schijfwerking in hun
vlak de horizontale windlasten af naar de hoger vermelde wanden
en naar de trap en liftkokers. Bijkomende complicatie was dat, om
architectonische redenen, verschillende stabiliteitswanden niet
doorgetrokken konden worden tot in de ondergrondse parking.
De krachten aan de voet van deze wanden dienden via de gelijkvloerse
vloer omgeleid naar verderop gelegen betonwanden van
de ondergrondse parking.Daartoe werden gedeelten van de vloer
in volle beton uitgevoerd en extra gewapend.
De willekeurige posities en afmetingen van de ramen in de lange
gevels maakte een eindige-elementanalyse noodzakelijk.
Gebruik van ESA-Prima Win
De volledige hoofdstructuur (tot de uitzettingsvoeg) werd ingegeven
in ESA-Prima Win. Via dit model werd de lastendaling gere-
Kantoorgebouwen Romarin Quartz & Crystal
aliseerd voor zowel de verticale als horizontale lasten. Er werd
eveneens gebruik gemaakt van de module om de wapening te
bereken in de EEM-elementen.
De verdere detailberekeningen werden uitgevoerd in aparte
bestanden.
177