Deur Christus Alleen - AH Bogaards

VAN ZONNESCHIJN EN REGEN
Ja, wij willen de Here kennen, er naar jagen Hem te kennen. Zo
zeker als de dageraad is Zijn opgang. Dan komt Hij tot ons als
de regen.
Hosea 6:3a.
Reeds Hosea heeft de zin van het "Onze Vader" verstaan.
Het eerste, wat hij de berouwvol terugkerende kinderen in de mond legt, is: laat ons kennen,
ja, er naar jagen de Here te kennen 24 . Nu, wat is dat anders dan: Vader, Uw naam worde
geheiligd, waarvan de Catechismus deze treffende omschrijving geeft: "Geef ons eerstelijk,
dat wij U recht kennen, en U in al Uw werken, in welke Uw almachtigheid, goedheid,
gerechtigheid, barmhartigheid en waarheid klaarlijk schijnt, heiligen, roemen en prijzen;
daarna ook, dat wij al ons leven, gedachten, woorden en werken alzo schikken en richten, dat
Uw naam om onzent-wille niet gelasterd, maar geëerd en geprezen worde".
Dat is nu ook de hartstochtelijke begeerte van het weergekeerde volk.
Het wil eerstelijk er naar jagen de Here te kennen.
Daarna ook "aandachtig op Zijn wegen letten, Zijn aangezicht zoeken, en naar Zijn wil en
wet vragen", zoals Ridderbos 25 dit "kennen" nader expliceert. En dat alles opdat nu niet meer,
zoals vroeger, Gods naam om zijnentwil gelasterd, maar geëerd en geprezen zou worden.
In deze begeerte openbaart zich klaar het nieuwe leven.
Want de adem van het nieuwe leven is het gebed.
En dan natuurlijk niet elk willekeurig gebed. Had dit verloren kind, weer thuisgekomen,
alleen en uitsluitend gebeden om z'n dagelijks brood, en weer de handen begerig uitgestrekt
naar Gods gaven, dan zou de waarachtigheid van z'n bekering onder ernstige verdenking
moeten gesteld worden. Maar dit is gelukkig niet zo! Déze verloren zoon denkt niet in de
eerste plaats aan brood en kleding, maar aan de eer van zijn Vader. En zo heeft de Geest van
Christus, Die tevoren getuigde door de mond der profeten, reeds hier antwoord gegeven op
de onuitgesproken vraag der kinderen: leer ons bidden! Deze Hosea (dat betekent: Jezus)
onderwijst: Wanneer gij straks als u bange wordt, de handen weer uitstrekt naar God, zo bidt
aldus: Onze Vader, Die in de hemelen zijt, Uw naam worde geheiligd, dat is: "laat ons
kennen, ja, er naar jagen de Here te kennen".
Maar niet zodra hebben de kinderen Israëls deze gebedswoorden persoonlijk overgenomen,
met geheiligde bereidheid om hun leven te schikken ook tot Gods eer, of ze gevoelen diep,
dat zij in zichzelf alzo zwak zijn, dat ze geen ogenblik kunnen bestaan. Dat had de ervaring
hen wel geleerd. Daarom laten ze er terstond de hoopvolle verwachting op volgen, dat de
Here Zelf dat nieuwe leven moge onderhouden, gelijk zon en regen het ontluikende leven in
de natuur tot ontplooiing brengen. Zij voelen zich in het genadeleven even diep van de hemel
afhankelijk, als het leven in de natuur zonneschijn en regen behoeft. . . . dat is de zin van de
nu volgende woorden: "Zo zeker als de dageraad is Zijn opgang. Dan komt Hij tot ons als de
regen". Dat laatste, van die "regen", is zonder meer te verstaan; de eerste woorden maken
24 Volgens de nieuwere vertaling is vs 3 nog een voortzetting van de onderlinge opwekking, die begon met "laat
ons wederkeren tot de Here".
25 A. w., blz. 74.
99