Deur Christus Alleen - AH Bogaards

haar terug te halen. En niet alleen dat, maar hij moet haar nog steeds "beminnen" ook. Dat is
geen liefde op bevel, geen liefde van hogerhand, maar de bedoeling is, dat de Here in het hart
van Hosea een onuitroeibare liefde gelegd heeft voor zijn ondankbare, ontrouwe, slechte
vrouw. Zó onuitroeibaar, dat we hem in roerende en ontroerende liefde achter z'n vrouw aan
zien lopen. Eén ding begeert hij; één ding vervult heel z'n ziel: z'n weggelopen vrouw weer
bij zich te hebben 15 .
Dit terughalen gaat echter zo eenvoudig niet.
Gomer is wel zeer aan lager wal geraakt: ze is slavin geworden! Zó blind maakt de zonde. Ze
had gedacht, dat het allemaal vrolijkheid en feest zou worden. Maar ze ervaart het tegendeel.
Ze doet de droeve ervaring op, dat die ze nú heeft, haar man niet is, maar haar tiran. Het
meest vernederende slavinnen-werk wordt haar opgedragen. Treffend en droevig beeld van
heel Israël, dat in Gomer z'n beeld vindt. In de Baälsdienst meende het vrijheid te vinden, en
het wórdt slaaf der zonde. Het apostolisch woord is hier reeds van kracht: wie de zonde dóet,
is een dienstknecht der zonde!
Hoe het zij, Gomer is nu slavin!
Hosea althans kan niet volstaan met haar eenvoudig terug te halen, maar moet haar
terugkopen van haar heer.
"Toen kocht ik haar voor vijftien zilverstukken en anderhalve homer gerst." (vs 2) Als men
bedenkt, dat anderhalve homer gerst de waarde van vijftien zilverlingen vertegenwoordigden,
dan maakt dit precies dertig zilverlingen samen: de gewone prijs voor een slaaf 16 .
Zó wordt Gomer dus weer Hosea's wettige vrouw.
Met z'n teruggekochte echtgenote keert hij weer naar huis.
In haar erepositie van vrije vrouw zal ze nu worden hersteld.
Evenwel — om zeker te zijn van de liefde ook harerzijds voortaan — past Hosea een
tuchtmaatregel toe: "En ik zeide tot haar: Vele dagen zult gij blijven zitten; gij zult geen
ontucht bedrijven, geen man toebehoren; en ook ik zal tot u niet komen" (vs 3).
De maatregel is streng, maar vol liefde.
Gomer zal een tijdlang in de strengste afzondering moeten "blijven zitten", en Hosea rekent
er op, dat zij in die eenzaamheid wel tot nadenken zal komen, en dat het verlangen wel bij
haar groeien zal naar haar eigen man. Het is Hosea's bedoeling allerminst haar te plagen,
maar om de verhouding weer goed te maken. Intussen verlangt hijzelf het allermeest naar de
tijd, dat de dagen der afzondering voorbij zijn.
Dit blijkt wel uit het slot.
Dit bevat niet alleen een mededeling, maar ook een belofte. Hosea zal op haar wachten!
In dit alles blinkt de "goedheid" Gods.
Immers, heel dat wonderlijk handelen van Hosea met Gomer moest aanschouwelijke
prediking zijn: zó deed de Here met Zijn volk. Zoals de profeet er al dadelijk verklarend
bijvoegt in vs 1: "gelijk de Here de Israëlieten bemint, die zich tot andere goden wenden".
Alles komt hier in het licht van Gods "goedheid" te staan: hetzij Hij Israël met Zijn zegen
bezoekt of met Zijn strenge tucht.
15 Naar onze opvatting is "de vrouw die zich door een ander laat beminnen en overspelig is" (3:1) en die
Hosea "weder heengaande, beminnen moet" niet een andere, maar dezelfde vrouw als in hfdst. 1; Gomer dus.
16 Zie voor deze berekening Ridderbos, a. w., blz. 52, noot.
4
8