Deur Christus Alleen - AH Bogaards

GENERAAL OF MEDICUS?
Toen Efraïm zijn krankheid zag, en Juda zijn gezwel, ging
Efraïm naar Assur en zond boden naar koning Strijdlust. Deze
echter kan u geen genezing schenken, en zal het gezwel van u
niet wegnemen.
Hosea 5:13.
Neen, de ondergang van de beide rijken Efraïm en Juda is niet plotseling en onverwacht
gekomen gelijk een donderslag uit heldere hemel. Dat gaat bijna nooit zo. Zoals een gelovige
niet op éénmaal een heilige is, maar dat in het proces der dagelijkse bekering langzamerhand
wordt, zo gaat de zondaar op het hellend vlak der zonde langzaam maar zeker zijn ondergang
tegemoet. Plotselinge sterfgevallen door hartverlamming of beroerte zijn uitzonderingen; de
meeste mensen worden eerst ziek, en sturen dan om de dokter, en dan treedt eindelijk de
dood in, want als dat in Gods Raad besloten ligt, kan ook de beste arts niet genezen, en geldt
voor ieder wat hierboven van Israël gezegd wordt: die kan u geen genezing schenken, en zal
het gezwel van u niet wegnemen.
Deze weg is het nu met Efraïm en Juda ook gegaan.
God had reeds voorzegd, vele malen en op velerlei wijze, dat er aan het bestaan van deze
beide rijken een einde zou komen, maar we vernemen nu hier, dat dit zal geschieden in de
weg van een langzaam, slopend ziekteproces. Efraïm bemerkt z'n krankheid, en Juda z'n
gezwel. En dan gaan ze wel dokteren met een zekere Jareb, waarover straks meer, doch het is
allemaal vruchteloos. Het kwaad is ten volle over hen besloten.
Over de aard der ziekte geeft de profeet Hosea ook nauwkeurig inlichtingen.
, In het vers, dat voorafgaat, is namelijk gesproken van "mot" en van "beeneter". Dit zijn
twee verschillende beelden, maar die toch beide op een en hetzelfde vernielende ziekteproces
wijzen: het verschil is alleen, dat de mot een ziekteverschijnsel is in het kleed, en de beeneter
een ziekte is, die de mens aantast. De mot is klerentuberculose en de beeneter is
beenderentuberculose.
Van die "mot" zegt o.a. Prof. Ridderbos: "De mot komt in Palestina nog veelvuldiger voor
dan bij ons, en wordt in de Schrift meermalen genoemd om haar vernielende werkzaamheid;
speciaal de kledermot: deze legt haar eitjes in wollen stoffen, en zodra hieruit de rupsjes zijn
voortgekomen, beginnen deze hun vernielingswerk in de stoffen, die ze gebruiken als voedsel
en tot vorming van het omhulsel, waarin ze leven".
Men ziet dus wat een verraderlijk werkje dat is!
Van buiten af is er aanvankelijk nog niets te zien, maar van binnen uit wordt het prachtige
kleed om zo te zeggen opgegeten en totaal waardeloos gemaakt, en het duurt niet lang, of er
vallen van alle kanten grote gaten in. Voor niets is een huismoeder dan ook meer bevreesd,
dan voor de mot. Efraïm was er helemaal niet bang voor. Het zag alleen maar naar de
buitenkant en voelde zich 't heertje. Totdat op een gegeven moment blijken zou, dat Efraïm
geen kleed meer had, en naakt stond in de kou.
Maar nu gaat Hosea nog een stapje verder.
Hij spreekt niet alleen van motten, maar ook van beeneters, dat is: het bederf zou niet alleen
Israëls kleed of uitwendig bestaan aantasten, maar ook z'n innerlijk bestaan. Op de ziekte van
91