Deur Christus Alleen - AH Bogaards

goddeloosheid. Gelijke zonde — gelijke straf! En welke die straf dan zal zijn, zegt vs 10,
namelijk dat volken (de Assyriërs!) tegen hen verzameld zullen worden, en dat de Here die
volken zal gebruiken om hen te "tuchtigen om hun beide zonden" 46 .
Dit is dus de tweede maal, dat in dit tiende hoofdstuk zonde en straf worden genoemd.
Van matte herhaling is evenwel geen sprake.
De eerste maal was het de "monumentenzorg", waartegen de profeet toornde 47 . De zonde is
echter veelvormig. Zij gelijkt op een veelkoppig monster. Wanneer dan nú de profeet des
Heren Israëls zonde andermaal onder z'n felle zoeklicht plaatst, dan komt er iets anders voor
de dag. Feitelijk is het wel dezelfde zonde, want per slot van rekening is de zonde ook weer
eentonig, al zijn er verschillende variaties op hetzelfde thema. Maar die zonde zien we núin
haar hardnekkig karakter: van de dagen van Gibea af hebt gij gezondigd, Israël! Dit is het
uitermate bedenkelijke, erger nog, het verschrikkelijke van Israëls zonde: het is een ingeroest
kwaad geworden. Eén doorgaande lijn! Een nimmer gladgestreken plooi!
Men kan van Israël niet met een vrije en goede consciëntie zeggen, dat ze "somtijds uit
zwakheid in zonde" gevallen waren. Dat is óók wel heel erg, zo'n val, maar daarvan zegt o.a.
ons Doopsformulier, dat, wanneer het niet uit moedwil, maar uit "zwakheid" gebeurt, wij aan
Gods genade niet mogen vertwijfelen. Omdat wij een eeuwig verbond met God hebben. Dat
had Israël óók. En voor die vallende en struikelende kinderen was de Here zeer barmhartig
geweest. Stond het zó met Israël, men kon gerust zeggen, dat de herhaalde sombere
gerichtsdreiging achterwege gebleven was.
Dan klinkt het: Troost, troost, Mijn volk, zegt uw God.
Al waren uw zonden rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
Maar zó stond het met Israël niet!
Zij waren in hun zonde blijven liggen.
De profeet zegt het feitelijk nóg erger: "daarbij zijn zij blijven staan", of wil men: ze zijn op
hun standpunt blijven staan. Palstaanders zijn de Israëlieten, echte palstaanders. Dat kan een
goede eigenschap zijn. Gelukkig is de man, die pal staat voor z'n beginselen en niet door alle
wind van leer wordt bewogen. Dat is het cement der kerk. Gezegend de onverzettelijken!
Maar vervloekt de onverzettelijken in de zonde! Daar gaat het hier om! Ze zijn niet maar
blijven liggen in de zonde, maar ze zijn blijven staan. Onwrikbaar! Ze hebben zich schrap
gezet. Ze zullen geen duimbreed wijken. Ge kènt dat wel: die trotse nek. Dat niet willen
buigen. Tegen beter weten in maar vasthouden aan de zonde.
Zó heeft Israël gedaan.
Het wou en het zou z'n zonde van Gibea niet vaarwel zeggen. Van het kruisigen, doden en
begraven van z'n oude mens had het geen verstand. 't Had er ook geen lust in. Het was veel
plezieriger, zo maar door te leven!
Nu, dan wordt het geval hoogst ernstig.
Kan voor ieder, die somtijds uit zwakheid in zonde valt, het Doopsformulier goede en
troostrijke woorden spreken, tegen al degenen die in de zonde leven, moet het
Avondmaalsformulier in het veld worden gebracht: "Deze allen, zolang zij in zulke zonde(n)
blijven, zullen zich van deze spijze (welke Christus alleen voor Zijn gelovigen verordineerd
heeft) onthouden, opdat hun gericht en verdoemenis niet des te zwaarder worde".
46 Met die "beide zonden" zullen dan wel bedoeld zijn de "twee kalveren" te Dan en Bethel.
47 Zie hierover en de indeling van hfdst. 10, het vorige hoofdstuk.
141