Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Het is de goedheid des Heren, dat Hij om zo te zeggen Zijn weggelopen volk achterna loopt
en met Zijn liefde achtervolgt, en het niet hébben kan, dat het in de netten der zonde verstrikt
raakt en slaaf van Baal wordt.
Niet minder is de goedheid des Heren in het dreigend oordeel der ballingschap.
Die ballingschap betekent geen vernietiging, maar is tuchtmaatregel.
Hosea's maatregel om Gomer in afzondering te houden, wordt immers aldus toegepast op
Israël: "Want vele dagen zullen de Israëlieten blijven zitten zonder koning en zonder vorst,
zonder offer en zonder gewijde steen, zonder efod of terafim" (vs 4).
De ballingschap!
De eenzaamheid!
De afzondering!
Het zelfstandig volksbestaan zal een einde nemen: "zonder koning en zonder vorst", maar
wat véél erger is: aan de gemeenschapsoefening met de Here zal een einde komen, als zij ver
van het Heilige Land in ballingschap ellendig om moeten zwerven: "zonder offer en zonder
gewijde steen, zonder efod of terafim" 17 .
Het rijkst schittert Gods goedheid echter daarin, dat Hij al die tijd wacht.
Hij zal evenmin als Hosea in die tussentijd een ander nemen.
Hij blijft wachten op Zijn volk.
Er is niets ontroerender dan dat: God, Die wacht op de mens!
Het Nieuwe Testament geeft aan dit wachten Gods nog een accent in de gelijkenis van de
verloren zoon. Als hij nog verre was, zag hem zijn vader! De vader heeft dus op de uitkijk
gestaan. Hij is elke dag geklommen op het platte dak van zijn woning. Er was iedere morgen
weer de stille verwachting: zou hij ook komen? Zou hij vandaag komen?
Zondige mens. ... de Here wacht op u. Het is niet de vraag: zal de Here komen? Maar alleen:
zal de zondaar komen? Dat is de verwachting van de hemel! God wacht.
Het wachten zal ditmaal niet teleurgesteld worden.
De afzondering van Israël in de ballingschap zal een heftig verlangen doen groeien naar de
gemeenschap met God.
"Daarna zullen de Israëlieten zich bekeren, en de Here, hun God, zoeken, en David, hun
koning, en bevende komen tot de Here en tot Zijn heil — in de dagen der toekomst." (vs 5)
Zij zullen de Here zoeken, dat is de eerste trek der bekering. Niet het Zijne, maar Hemzelf.
Zij zullen David, hun koning, zoeken — dat is de tweede trek der bekering. Het
tienstammenrijk, dat zich van het Davidisch koningshuis had afgekeerd, zal zich weer ónder
die scepter stellen. De gemeenschap met God zal zich openbaren in de gehoorzaamheid aan
de van God gezalfde koning. Dat is — in het laatst der dagen — Jezus Christus, de Zoon
Davids.
En de laatste trek der bekering — we spraken daar in het begin reeds van — is: "het bevend
komen tot Zijn heil".
Israël zal Gods goedheid erkennen in de straf. Het zal die goedheid bewonderen in des Heren
17 Hier worden wel voornamelijk de onwettige cuhus-voorwerpen opgesomd, maar bedoeld wordt toch
evenzeer, dat Israël in het vreemde land van de wettige eredienst en gemeenschap met God uitgesloten zal zijn.
4
9