Deur Christus Alleen - AH Bogaards

2:15b).
Die uit Egypte geroepen zoon, zo verklaart Mattheüs, was dus eigenlijk Christus. En terwille
van die Zoon, kan God Israël tot zoon aannemen en 'n glorieuze exodus bereiden.
Terwille van de Zóón!
Want de verlossing van al Zijn volk kon pas een feit worden, toen Christus op aarde kwam,
om in onze plaats te lijden. Toen werd alles "vervuld".
Van dat plaatsbekledend lijden was Zijn uittocht uit Egypte nog maar 'n begin.
Het was geen exodus in glorie, maar in vernedering.
Geen heirleger van gewapende mannen, beladen met tropheeën, doch slechts drie mensen:
Jozef, Maria en hun Kind.
Meer een vlucht dan een zegetocht.
Maar die exodus van het Kind Jezus was er, om de exodus van al Gods kinderen mogelijk te
maken. De schone uittocht met muziek en zang is de voldragen vrucht van de schamele
uittocht met stille trom.
En dat hetgeen wij sterven noemen, een koninklijke uitvaart kan worden, waarbij engelen te
pas komen, om Gods kinderen te dragen in Abrahams schoot — waarbij de dood een
doorgang wordt tot het eeuwige leven, een aftocht uit een wereld van zonde en een intocht in
het eeuwig, zalig licht —, dat is alles mogelijk geworden, doordat God Zijn Zoon uit Egypte
heeft geroepen.
Die uittocht betekende voor Israël tegelijk de vrijheid.
De slaven waren nu voorgoed van hun juk ontslagen, en ze behoefden geen schatsteden meer
te bouwen, waarop de Egyptenaar het snoevende woord geschreven had: "Geen kind dezes
lands heeft hieraan gewerkt". Dat dienen met hardigheid, waardoor hun leven werd
verbitterd, behoorde nu voorgoed tot het verleden.
Op dezelfde wijze zijn alle bevrijden des Heren door Christus uit de heerschappij des Satans
verlost. Satan is een tiran, en zondaren zijn slaven. Ze weten dat niet en geloven dat niet. Ze
menen juist heerlijk vrij te zijn; ze behoeven niemand naar de ogen te zien; ze zijn eigen heer
en meester. Er is geen tragischer vergissing dan deze. Die de zonde dóet, is een dienstknecht
der zonde. Zó is het. Het bakken van tichelstenen en het rapen van stro in Egypte is nog niets,
vergeleken bij déze slaven-dienst.
Daar zijn Gods kinderen dan van verlost. Ze zijn uit dat diensthuis weggehaald. Uit Egypte
worden al Gods zonen en dochteren weggeroepen. Ze voelen er zich niet meer thuis. Ze
willen nooit meer terug. Egypte is in hun herinnering een schrikbeeld. Zij verstaan, dat al
Gods profeten de wraak over Egypte uitroepen.
Niet, dat zij helemaal geen zonde meer doen, of in 't geheel geen last meer hebben van Satan.
Uit de heerschappij van Satan verlost, is nog iets anders dan voor de aanvallen en invloeden
van Satan te zijn gevrijwaard. Het laatste wordt nergens beloofd. Wèl, dat de poorten der hel
ons niet meer zullen overweldigen. En wat de zonde betreft, de Catechismus belijdt ergens
terecht, dat de boze lusten des vleses in ons niet meer regeren. Zo is het alweer precies. Maar
daarom zijn die boze lusten nog wel aanwezig, en vaak heel merkbaar aanwezig, ook al
hebben ze de teugels der regering niet meer in handen. Het is een weldaad voor een land, als
de communisten niet meer regeren. Dat er daarom nog wel aanwezig zijn, en complotteren
en cellen vormen, en voor de wettige regering heel lastige elementen kunnen zijn, zal
niemand durven ontkennen. Zo zijn er nog heel wat revolutionnaire elementen in ons leven te
149