Deur Christus Alleen - AH Bogaards

We zagen Hosea vroeger reeds Jacob ten tonele voeren (12:3-7): aan zijn geloof konden de
kinderen 'n voorbeeld nemen. De profeet komt er nú nog eens op terug: Jacob hield aan God
vast, hoewel hij in veel ongunstiger omstandigheden verkeerde: hij moest vluchten naar het
veld van Syrië, om daar te dienen — zij daarentegen waren door de Here uit het land der
dienstbaarheid opgevoerd; hij moest hoeden "om een vrouw" — zij werden gehoed "door een
profeet" (12:13, 14).
Maar dit volk, uit Abraham gesproten, dat zoveel gunsten had genoten, deze Jacobskinderen,
die de Here had uitverkoren, waren helemaal niet van plan Zijn eer te melden, maar dienden
de Baäls en kusten de kalveren.
Nu, die kalveren kussen, en niet de Zoon, zullen op de weg vergaan!
Zó toornig is de Here, dat Hij zelfs de pestilentiën van de dood en de verdervende machten
uit de hel oproept om dit goddeloze volk te verdelgen. "Dood, waar zijn uw pestziekten?
dodenrijk, waar is uw verderf?" (vs 14). Komt te voorschijn en breekt los tegen dit ontaarde
volk! 55
Dit komt er dan van, als de saamgebundelde zonde niet verzoend is.
Wij plegen volmondig te belijden, dat wij onze schuld dagelijks meerder maken.
We zouden dit stellig minder zonder blikken of blozen doen, als we minder aan frases deden.
Want deze belijdenis houdt in, dat onze schuld langzamerhand 'n geweldig dossier geworden
is, bijeengebonden en opgeborgen bij God. Dit is maar niet een invallende gedachte van
Hosea! Ze vindt ook elders steun in de Schrift, die verklaart, dat eens de boeken zullen
geopend worden, de boeken, waarin niet alleen de grove overtredingen zijn aangetekend,
maar ook de ijdele woorden, waarvan rekenschap moet worden afgelegd.
Wij zouden liever willen, dat God ons schuldregister niet zo nauwkeurig bijhield en
bewaarde.
Nòg liever zou het ons zijn, indien Hij de taak om onze zonden te bundelen en te bewaren,
aan òns overdroeg.
Het dossier zou er stellig heel anders uitzien.
Vooreerst zouden we heel wat vergeten op te schrijven.
Och, er zijn zoveel bagatelletjes: 'n slecht humeur, een driftig woord, een verzuimde plicht,
eigenlijk de moeite niet waard om er nog op terug te komen, want dat wie tot z'n broeder "gij
dwaas" zegt, strafbaar is voor het helse vuur, en dat wie z'n broeder haat 'n doodslager is,
staat wel in de Bijbel, maar dat hoeft er toch niet allemaal zo in? En gezien onze neiging om
eigen schuld zoveel mogelijk te vergoelijken, zou er nog heel wat meer verwaarloosd kunnen
worden.
Dat over het vergeten van het noteren der schulden.
In de tweede plaats zou ik zó bang wezen, dat m'n buurman vergat z'n zonden in te boeken,
dat ik het maar vast voor hem deed, en ik zou het daar zo geweldig druk mee hebben, dat ik
aan m'n eigen boeken niet toe kwam.
In de derde plaats is het een bekend verschijnsel, dat 'n mens liever rekeningen dan
55 Het verband laat niet toe, deze bekende woorden, die ook in 1 Cor. 15 worden aangehaald, als een belofte op
te vatten. Immers, er gaat een bedreiging aan vooraf en er volgt er een op, en daarom bedoelt Hosea er hier ook
'n bedreiging mee, zoals boven is aangeduid. Als Paulus deze woorden citeert, geeft hij er dus een andere zin
aan, en maakt er 'n triumfkreet van. Het is dus ongeoorloofd, hier van Hosea's Paas-klokken te spreken (zie b.v.
Tazelaar: Woestijn en Wijngaard, blz. 132).
163