Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Angst is geen zwakheid, maar kracht. Welgelukzalig is hier de man, die geduriglijk vreest, en
die gehoor geeft aan het woord: Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven.
Die doodsangst staat te lezen op het gelaat van de bidder, die smeekt: "leid ons niet in
verzoeking, maar verlos ons van de boze".
Er is geen sprake van onderschatting van eigen krachten, als hij uit de benauwdheid roept:
"dewijl ik van mijzelf alzo zwak ben, dat ik geen ogenblik kan bestaan, en mijn
doodsvijanden, de wereld, de duivel en mijn eigen vlees geen ogenblik ophouden mij aan te
vechten, zo wil mij toch staande houden en sterken door de kracht Uws Heiligen Geestes,
opdat ik in deze geestelijke strijd niet onderligge".
Voor velen schijnt deze vrees een overwonnen standpunt te zijn.
Wij zijn niet bang!
We zijn niet bang voor de wereld!
Het isolement-standpunt lijkt ons hopeloos ouderwets en bovendien niet vol te houden. We
veroorloven ons daarom geregeld uitstapjes op het terrein van de wereld, en trachten deze
snoepreisjes te verontschuldigen met 'n: wat steekt daar nu in?
De grensgebieden van het koninkrijk Gods zijn het dichtst bevolkt, omdat men daar zo
heerlijk smokkelen kan. Dat de "wereld" een zinkend schip is, hetwelk te ontvluchten eigen
levensbehoud betekent, vindt weinig of geen geloof meer. Het gevolg van deze vriendschap
met de wereld is hetzelfde als die van Efraïm met Assur: annexatie! Er zijn meer christenen"
gelijkgeschakeld, dan men geneigd zou zijn te geloven. We mogen dan al niet dansen en
kaartspelen, voor de rest komen de levensgewoonten van vele kerkmensen niet boven het
niveau van de wereld uit. We hebben daar vroeger bij de "wereldgelijkvormigheid" al genoeg
van gezegd. Zo is onze vriend "wereld" bezig het "leven uit het geloof" dood te drukken, en
wordt daarin als doodsvijand openbaar. Dat we dit niet zien, geeft Hosea aanleiding tot de
nuchtere opmerking, dat er dan ook dieren zijn, die verstandiger zijn dan mensen. Ezels
bijvoorbeeld. Die blijven wel uit de buurt!
We zijn ook niet bang voor de duivel!
In theorie zeggen wij allen aan het bestaan van duivelen te geloven, maar in de practijk
schijnen ze toch legendarische figuren te zijn. We houden er althans zó weinig rekening mee,
dat we ze rustig en lustig laten ronddansen. In onze gezelschappen, op visites en zelfs in
kerkelijke vergaderingen en organen. Verdachtmakingen, lasterpraatjes, iemand lichtelijk
veroordelen of helpen veroordelen, het zijn, zegt onze Catechismus, allemaal eigen werken
des duivels, maar het lijkt er heel weinig op, dat tegen deze duiveltjes, die de een op z'n tong,
een tweede in z'n oor en een derde in z'n vulpen heeft, een grimmige strijd op leven en dood
wordt aangebonden.
Van Luther gaat het verhaal, dat hij z'n inktkoker de duivel naar het hoofd smeet. Sommigen
zeggen, dat dit een legende is, en dat is best mogelijk, maar het zou werkelijk niet overbodig
wezen, als er tegenwoordig wat meer inktpotten naar de duivel werden gegooid, want met
pen en inkt is al heel wat duivelswerk verricht. Dat is te zeggen, dat geleerde en
hooggeleerde schrijvers nog wel iets kunnen leren van de. . . . ezels! Die wilde ezels houden
zich bij de mensen vandaan, maar er zijn wijze mensen, die zich de duivelen niet van het lijf
houden. O, die verstandige, bange ezels!
We zijn evenmin bang voor onszelf.
Een gereformeerd mens zou toch eigenlijk de meeste angst behoren te koesteren voor z'n
eigen boze ik. Die boze natuur is nog gevaarlijker dan wereld en duivel samen! Want dit is de
124