Deur Christus Alleen - AH Bogaards

eschrijving van wat er gebeuren zal, als de catastrophe werkelijk komt. De profeet deelt dat
in alle details mee. Wéét dat natuurlijk krachtens Gods openbaring, maar voorts kent hij zijn
Pappenheimers zó goed, dat hij al precies vooruit weet, wat ze doen zullen.
Ze zullen gaan om de Here te zoeken!
Natuurlijk!
Hij, die door de nood gedreven, zich tot Hem om troost begeeft. . . . dat is uit het leven
gegrepen. Als duizend noden tot óns komen, dan zullen we wel tot God komen, maar zolang
die nood niet drijft, kunnen we 't blijkbaar best buiten Hem stellen. De verloren zoon kan het
in 't verre land best uithouden, zolang de hongersnood hem niet jaloers maakt op de zwijnen.
De discipelen zwoegen met hun stugge lijven tegen wind en golven, totdat ze merken, dat ze
't niet houden kunnen tegen zo'n orkaan, en dan.... Meester, behoud ons, wij vergaan! Door
de nood gedreven! Wanneer de spotter Heine op het ziekbed ligt te krimpen van de pijn,
slaakt hij de verzuchting, dat hij stellig naar de kerk zou gaan, als hij zich nog eens op
krukken kon bewegen. Als hij zonder krukken kon lopen, voegt hij er met duivels sarcasme
aan toe, dan ging hij zeker niet naar de kerk. Daarin is deze spotter onze boetprediker. God is
te gebruiken als reddingsplank voor schipbreukelingen, toevluchtsoord voor daklozen, asyl
voor onbehuisden. Overigens blijft men liefst wat uit de buurt.
Het spreekt dus vanzelf: ze zullen gaan, om de Here te zoeken!
Dat gaat zo wis door, als tweemaal twee vier is. Hosea kan dat op z'n vingers uitrekenen.
Ook hóe zij zullen komen, is voor hem geen probleem.
Met hun kleinvee en hun runderen zullen zij dan gaan om de Here te zoeken.
Natuurlijk zouden ze daarmee komen, want daar kwamen ze altijd mee, om de Here tevreden
te stellen! Met kleinvee notabene, en met runderen. En dat in het uur van de uiterste nood!
David had hun wel voorgezongen:
Gods offers zijn een gans verbroken geest,
Door schuldbesef getroffen en verslagen;
Dit offer kan Uw heilig oog behagen,
't Is nooit, o God, van U veracht geweest,
maar zij komen met hun factotum: kleinvee en runderen! De Here had wel gezegd:
"Want Mij behoort al het gedierte van het woud, het vee op bergen, rijk aan runderen. . . .
Indien Ik honger had, zou Ik het u niet zeggen, want Mij behoort de wereld en haar volheid.
Eet Ik soms stierenvlees of drink Ik bokkenbloed? Offer Gode lof, en betaal de Allerhoogste
uw geloften; roept Mij aan ten dage der benauwdheid, Ik zal u redden en gij zult Mij eren,
maar zij komen maar weer met hun kleinvee en runderen!
Geen ontroerd roepen in de dag der benauwdheid: o God, wees mij, zondaar, genadig. Geen
traan van berouw! Geen lofzang in stilheid tot God. Niets dan schapen en runderen! Geblaat
en geloei. Rumoer en drukte, priestergewaden en wierookwalmen, en achter al dat lawaai, in
het dicht gordijn van de rook der offeranden verbergt Zich de Here....
Zij zullen Mij niet vinden. Hij heeft Zich aan hen onttrokken.
Het klinkt uitermate vreemd in onze oren, die aan Bijbeltaal gewend zijn, te horen: "zij zullen
de Here zoeken, maar Hem niet vinden"!
Heel de Schrift is één roep van het tegendeel!
Zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal worden opengedaan! Hij wordt niet tevergeefs
77