Deur Christus Alleen - AH Bogaards

"Here, Gij doorgrondt en kent mij;
Gij kent mijn zitten en mijn opstaan,
Gij verstaat van verre mijn gedachten;
Gij onderzoekt mijn gaan en mijn liggen,
met al mijn wegen zijt Gij vertrouwd.
Want er is nog geen woord op mijn tong,
of zie, Here, Gij kent het volkomen".
Hosea moest dus niet menen, dat hij hun iets nieuws kwam zeggen; het God-geleerde Israël
wist van de Alwetende alles af!
Maar de Alwetende, Die op Zijn beurt Zijn God-geleerden beter kent dan zij menen,
verklaart eenvoudigweg: de Here kennen zij niet! Voor theretische God-geleerdheid kregen
ze vast een tien, maar voor practische Godskennis een nul. Daarin waren ze zo onkundig, dat
ze niet eens wisten, dat de Here alles van hen afwist. Terwijl ze bij hun altaren zongen: Here,
Gij doorgrondt en kent mij, meenden ze zich achter hun altaren en de wierookwalmen voor
de Alziende te kunnen verstoppen, de slimmerds! Net kinderen. Daarom moeten ze ook als
onnozele kinderen behandeld en met melk gevoed worden, en komt God tot vermoeiens toe
de haast overbodige en overbekende verklaring afleggen: Ik ken u wel, Efraïm, en gij, Israël,
zijt voor Mij niet verborgen!
Waarom zei God dit?
Waartoe deze vermoeiende herhaling van de allergewoonste waarheid?
Wel, eenvoudig omdat Israël bij zijn eigen dogmatiek niet leefde. Wat iedereen in theorie zo
geheid wist, scheen iedereen in de practijk te vergeten.
Het overbekende was juist daarom onbekend geworden, en raakte niemands geweten meer.
De Here had pas een sterk staaltje gegeven van Zijn alwetendheid en mensenkennis: de
vorsten van Israël waren aan de kaak gesteld, en God had de verborgen strikken wel gezien,
die in de deftige rechtzalen verdekt waren opgesteld om de onnozelen te vangen, o, Ik ken u
zo goed, Efraïm!
Als het in de hoogste kringen zo gesteld was, dan hoeft men niet te vragen, hoever het bederf
in de lagere kringen was doorgevreten.
Nu zullen ze in Israël wel gedacht hebben, dat het verder wel zou loslopen, want de Here had
er immers niets van gemerkt. Ze waren zó gewoon elkaar te bedriegen, dat ze meenden dat
het ook maar een kleinigheid was, de Here te misleiden. Ze konden zo netjes hun
geniepigheden en bedriegerijen maskeren met 'n extra gebed, dat het schier onmogelijk
scheen, dat hun vroom bedrog opviel.
Daarom verklaart de Here bij voorbaat, dat ze die illusies moeten laten varen.
Ze kunnen de Alwetende niet misleiden, en derhalve is hun waan, dat ze hun straf zullen
ontlopen, een ijdele droom. ... Ik ken Efraïm, en Israël is voor Mij niet verborgen.
Hij zou Efraïm niet kennen!
Als kleine jongen had de Here hem al uit Egypte geroepen, en al die jaren z'n gangen
nauwkeurig gadegeslagen. Hij had hem in zijn nood horen schreien tot God en in z'n
voorspoed zien afwijken van God. Hij had Efraïm gedragen en verdragen, o zo lang!
Maar ook aan Gods geduld komt een einde.
En juist, Efraïm, omdat Ik u zo door en door kèn, en weet hoe hard uw hart is, daarom is
Mijn vonnis gans rechtvaardig.
7
2