Studio sul dialetto di Serrara Fontana - La Rassegna d'Ischia

ləšettə nfáćć a mug῎ g῎ę́rə (annę́nnt a mug῎ g῎ę́rə ę́rə kavalyę́rə, annę́nnta mámmə ę́rə sę́rp): “si tu ćə pwǫ́rtə a nǫ́və ā mámmə, sę́ndzaparǫ́lə míya nu pwǫ́ttsə (4) parturí!” – “áw, fašę́ttə a mámmə, túttəkavalyę́rə, súlə fíg῎ g῎ə myę́yə ę ssę́rpə!” a fíg῎ g῎ə ammáyə a mámmə,ləšettə: “mmá, tu vwǫ́ vəláyə u fíg῎ g῎ə twǫ́yə?” ẹ u mustáyə. u fíg῎ g῎əškwag῎ g῎yə ẹ nu ćə yę́ttə c῎ c῎ ú adda mug῎ g῎ę́rə. pọ sə nə peg῎ g῎áyə n’átafę́ymmənə, kíddə. yę́ttə a c῎ añə ngǫ́pp a fǫ́ss ā mámmə, Nná Lućíyə.“o mámmə, fašę́ttə, yę́ kúmmə fáććə? kíddə sə n’ę́ g῎ g῎útə a mmáyə”. amámmə ləšettə: “pítə na náwćə, na nušáyddə ẹ na kastáñə ẹ abbíətəandu stá kístu kká, ngás u rráyə”, ẹ ttuppəláyə u purtáwnə (5).rəspǫ́nnə a sę́rvə ẹ ddíšə: kkí ę́? – “ę́ na pǫ́vəra pəlləgrínə, fašítəməalluģģá sta nǫ́ttə, nə mə faćítə manģá ę lúpə!” ẹ l’alluģģánnə.kwánnə fáwyə a matínə, yę́yssə pəg῎ g῎áyə a náwćə kə ttənę́yvə, ašpakkáyə, fašę́ttə na vǫ́kkələ l’ǫ́rə ku e puləćínə. ašę́ttə a sę́rvə ẹbbəlę́ttə a vǫ́kkələ ku e puləćínə ẹ ppọ c῎ ammáyə a səñáwrə ę ćədəćę́ttə. rəšpunnę́ttə a səñáwrə: “špáyćə si ssā váynnə”. a pəlləgrínərəšpunnę́ttə: “yẹ́ lóṇə, nu bbáyŋgə. sí mə fa stá na nǫ́ttə ku swọmarítə, yẹ́ ćə a láwŋgə”. a səñáwrə ləšettə “nọ́nə”. a sę́rvə ćə ləšettə:“núyə l’addubbakámmə ẹ ćə fašímmə stá”. a səñáwrə pọ ləšettə “sí”.pọ l’addubbakánnə (6) ẹ ddəšę́ttənə:moglie (davanti alla moglie era cavaliere, davanti alla mamma [sua] era serpe): “Setu porti la notizia alla mamma, senza la mia parola non possa partorire”. ‐ “Oh, fecela mamma, tutti cavalieri, solo mio figlio è serpe!” La figlia chiamò la mamma, disse:“Mamma, tu vuoi vedere tuo figlio?’ e lo mostrò. Il figlio sparì e non andò più dallamoglie. Poi quello si pigliò un’altra moglie. Anna Lucia andò a piangere sulla fossadella mamma. “0 mamma, fece, io come faccio? Quello se n’è andato via da me”.La mamma disse: “Pigliati una noce, una nocciuola e una castagna e va in casa delre, là dove sta questo”... e bussò al portone. Risponde la serva e dice: “Chi è?” ‐ “ èuna povera pellegrina, fatemi alloggiare stanotte, non fatemi mangiare dai lupi!” el’alloggiano. Quando fu mattina, essa pigliò la noce, che aveva, la spaccò, fece unachioccia d’oro coi pulcini. Uscì la serva e vide la chioccia coi pulcini, e poi chiamòla signora e lo disse a lei. Rispose la signora: “chiedile se se la vende”. La pellegrinarispose: “Io regalo, non vendo. Se mi fa stare una notte con suo marito, io la regalo alei” La signora disse “no”. La serva le disse: “Noi l’addor mentiamo e ve la facciamostare”. La signora poi disse “sì”. Poi l’addormentano e dissero:4) 2. pers. sing. pres. cong.5) Qui omissis della narratrice.6) Per opium, cfr. REW 6074, alloppicarsi, "addomentarsi"; cfr. calabrese aḍḍubbiá"narcotizzare" (Rohlfs, Diz. Calabr. 69).82