Archeologisch onderzoek in de omgeving van het prehistorische

estempeld als mogelijke artefacten. Een gedeelte
van de mogelijke artefacten zal van prehistorische
en dan vooral van neolithische ouderdom
zijn en zal daarmee het gevolg zijn van
trampling door mens en dier, vuursteenbewerking
en het gebruik en onderhoud van artefacten.
De verhouding in de bijdrage van prehistorische
en (sub)recente activiteiten aan het bestand
mogelijke artefacten is moeilijk te bepalen.
Doordat ruim 80% van deze mogelijke artefacten
uit de bouwvoor of het colluvium stamt, is
de (sub)recente bodembewerking en het daarmee
samenhangende tegen elkaar stoten en
botsen van stenen een belangrijk proces bij het
ontstaan van de mogelijke artefacten. Hierbij
moet rekening worden gehouden met het feit
dat ook een groot gedeelte van het prehistorische
oppervlak in de bouwvoor is opgenomen
en dat de mogelijke artefacten in de bouwvoor
ook van prehistorische ouderdom kunnen zijn.
De ca. 240 mogelijke artefacten die in situ zijn
aangetroffen zullen eerder verband houden met
prehistorische activiteiten, al dient er rekening
mee te worden gehouden dat mogelijke artefacten
ook post depositioneel (bijvoorbeeld door
wormgangen) uit een verstoorde context naar
een in situ context kunnen zijn verplaatst.
Een tweede moeilijk interpreteerbare vondstcategorie
wordt gevormd door de fragmenten verbrande
vuursteen. Ze zijn zwaar verbrand en niet
meer herkenbaar als artefact. Ook deze fragmenten
komen voor 91% uit een verstoorde
context. Het moment van verbranding is onbekend.
Deze fragmenten zijn niet beschouwd als
artefacten en hierdoor is het aandeel verbrande
artefacten in boringen en bij de oppervlaktevondsten
mogelijk te gering.
Tot slot kan nog worden geconcludeerd dat er
geen samenhang is tussen het aantal vondsten
dat aan het oppervlak is verzameld en het aantal
dat ter plaatse of in de directe omgeving is opgeboord.
8.1.2 Perceel 105G boorraai O en M
8.1.2.1 Fysisch-geografisch onderzoek
In 2009 zijn op perceel 105G, in het areaal dat is
onderzocht door middel van weerstands- en radaronderzoek
14 boringen gezet in de raaien O
en M (afb. 69, 70 en 71). Deze boringen zijn uitgevoerd
met een edelmanboor met een diameter
van 12 cm.
Raai O ligt parallel aan de bosrand en heeft een
noord-zuidelijke oriëntatie (boringen 500 t/m
506). De raai loopt naar het zuiden af, in het begin
tussen de boringen 500 en 505 vrij geleidelijk
en daarna relatief steil. Op een afstand van 25 m
(boring 505 en 506) bedraagt het hoogteverschil
ruim 1 m. In alle boringen ligt de bouwvoor op
de E-horizont met daaronder een Bt- en C-horizont.
In boringen 501 t/m 505 is grind aangetroffen
(afb. 70). De diepte varieert tussen 2,0 en
3,05 m beneden het maaiveld (tussen 123,37 en
120,83 m +NAP). In boring 506 is grind afwezig,
hoewel de boring tot een diepte van 4 m beneden
het maaiveld reikte. Boven het grind is in de
boringen 503 tot en met 505, op een diepte varierend
tussen 1,9 en 2,0 m beneden maaiveld
(tussen 122,48 en 121,88 m +NAP), kalkrijke löss
aangetroffen. In boring 506, op een diepte van
2,05 m beneden maaiveld (120,55 m +NAP), is
eveneens kalkrijke löss aangetroffen. Door de
aanwezigheid van een nagenoeg intact bodemprofiel
is de gaafheid van het profiel goed te
noemen.
Raai M is haaks op de bosrand geboord met een
oost-westelijke oriëntatie (boringen 600 tot en
met 606). Het opgeboorde materiaal is gezeefd
over een maaswijdte van 2 mm. De raai loopt
naar het westen af; over een afstand van 60 m
bedraagt het hoogteverschil 1,79 m (afb. 71). De
hellingshoek bedraagt over deze afstand 3,0%.
De boringen 600 tot en met 602 zijn gestaakt op
een diepte van maximaal 0,4 m beneden maaiveld,
vanwege de aanwezigheid van een ondoordringbaar
pakket vuursteen. In boring 603 is
een pakket löss met een losse consistentie aangetroffen,
waarin op een diepte van 2,4 m bene-
119
—