Archeologisch onderzoek in de omgeving van het prehistorische

gorie natuursteen. Natuursteen (kwarts, kwartsiet,
zandsteen en dergelijke) komt in grote hoeveelheden
voor op de akkers in de omgeving van
de vuursteenmijn en kan in de prehistorie gebruikt
zijn zonder dat het herkenbare sporen op
de steen heeft achtergelaten. Voor het onderhavige
onderzoek zijn alleen de natuurstenen als ze
zijn gebroken, verbrand of duidelijke sporen van
gebruik vertonen, benoemd als artefact. Een
tweede aanpassing van het systeem van classificatie
heeft betrekking op de grote aantallen
stukken onbewerkte vuursteen die aan het oppervlak
liggen. Deze stukken bestaan uit knollen
en fragmenten die vaak door de inwerking van
vorst, riviertransport of hellingprocessen zijn uiteengevallen.
De oude breuken zijn vaak bedekt
met een witte tot blauwe patina. Soms zijn de
breuken ‘vers’ en ongepatineerd en vermoedelijk
het resultaat van (sub)recente processen als
bodembewerking. Een gezamenlijk kenmerk van
deze stukken vuursteen is dat ze geen sporen
van intentionele menselijke bewerking vertonen.
Deze stukken vuursteen zijn globaal tot drie typen
vuursteen te herleiden. Het eerste type vertoont
een onregelmatige ruwe, en spaarzaam
een verse cortex; de vuursteen is grijs tot donkergrijs
van kleur met kleine lichtgrijze puntvormige
insluitsels. Het tweede type is een homogeen,
fijnkorrelig vuursteen met een enigszins
vettige glans en een onregelmatige, vaak in de
vuursteen dringende cortex. De cortex houdt
vaak het midden tussen vers en ruw. Het derde
type is een donkergrijze tot zwarte vuursteen
met een grillige ruwe cortex die via holtes in de
vuursteen dringt. In de vuursteen zijn talrijke
langwerpige of ronde witte verkleuringen zichtbaar.
Het gaat hier om de zogenoemde Lixhevuursteen.
Over het algemeen gaat het om stukken
vuursteen met een lengte tussen 4 en 6 cm;
stukken groter dan 10 cm zijn spaarzaam. Ten
derde komen er uit de boringen veelvuldig fragmenten
vuursteen met scherpe randen die kleiner
zijn dan 10 mm en waar een combinatie van
slagbult, slagvlak, slaggolven of dorsale afslagnegatieven
ontbreekt of die door de geringe
grootte niet zichtbaar is.118 Deze vondsten kunnen
niet met zekerheid als (vuur)stenen artefact
worden benoemd en zijn daarom aangeduid als
‘mogelijke artefacten’. Deze mogelijke artefacten
zijn gesorteerd in grootteklassen van 5 mm
(1-5 mm, 6-10 mm etc.) en geteld.
Een vierde aanpassing heeft te maken met verbrande
vuursteen die op de akkers en in de boringen
wordt gevonden en waarvan het niet duidelijk
is of het om een artefact gaat. De
technologische kenmerken van een artefact ontbreken
of het stuk is zo zwaar verbrand dat de
kenmerken niet meer zijn vast te stellen. Deze
stukken worden niet tot de artefacten gerekend
maar worden aangeduid als verbrande fragmenten
vuursteen.
5.7 Planning van het onderzoek
Jaar 2008
�� ��������������������������������������������
�� ����������������������������������������teurcollecties
jaar 2009
�� �������������������������������
�� ����������������������������������������teurcollecties
�� ����������������������������������
jaar 2010
�� �������������������������������
�� ����������������������������������
�� ����������������������������������������teurcollecties
�� �������������������������������������������vakken
jaar 2011
�� ��������������������������������
�� ����������������������������������������������
van gravend onderzoek
jaar 2012
�� ���������������������������������������������
onderzoek ¹¹⁸ Patterson 1983.
31
—