Archeologisch onderzoek in de omgeving van het prehistorische

Afb. 5 Foto 1925-69 van de opgraving van Van Giffen met daarop volgens de beschrijving ‘een detail van een afvalput’
en houweel 1925/VII+29 (Foto Rijksuniversiteit Groningen / Groninger Instituut voor Archeologie)..
lijk onduidelijk. Volgens de opgravers was er
geen sprake van een reguliere begraving.241
Hoewel een gelijktijdigheid van schedel en vuursteenafval
niet a priori kan worden uitgesloten, is
het ook denkbaar dat het skeletmateriaal na depositie
is afgedekt door hellingafzettingen met
oudere vuurstenen artefacten. Indien de schedel
en de overige skeletresten na depositie bedekt
zijn geraakt door hellingafzettingen, is het ontstaan
van die afzettingen jonger dan de schedel.
De datering zou dus een terminus post quem voor
het ontstaan van de hellingafzettingen zijn. Het
is ook denkbaar dat de aan mijnbouw gerelateerde
artefacten al in (of op) de grond terecht
zijn gekomen voordat die vanaf het plateau de
helling af zakten en de schedel bedekten. In dat
geval kunnen ze het resultaat zijn van anterieure
mijnbouwactiviteiten. Dan zou het monster een
terminus ante quem voor de mijnbouwactiviteiten
ter plaatse bieden.
Het laatste gedateerde voorwerp is een houweel
uit de opgravingen van Van Giffen.242 Deze hou-
welen, of ‘hertshoornen hakken’, behoren tot
het kenmerkende mijnwerkers gereedschap. Ze
lijken in Rijckholt vooral te zijn gebruikt voor het
afdiepen van schachten.243 Helaas bestaat er
onduidelijkheid over de exacte vindplaats van
dit stuk. Clason heeft het houweel toegewezen
aan Van Giffens locatie VII.244 Dat is een in 1923
onderzocht grondspoor op het plateau, door
Van Giffen als hutkom beschreven, maar dat inmiddels
is herkend als een opgevulde mijnschacht.
Het is overigens tamelijk curieus dat
Van Giffen zelf het spoor niet als mijnschacht
heeft willen zien. Vergelijkbare sporen bij het
Groot Atelier en in de hellingen van de Schone
Grub zijn door hem wel als zodanig herkend en
beschreven, terwijl hij in zijn profieltekeningen
duidelijk aangeeft dat ook spoor VII na een
breed trechtervormig begin als smalle cilinder
meters de diepte ingaat. In de bovenste vulling
van dit grondspoor werd de bekende bodemscherf
van een pot van de Stein-groep aangetroffen.
263
—
²⁴¹ Hamal-Nandrin & Servais 1923.
²⁴² Collectie BAI /GIA; 1925/VII 29; Clason
1981: Rijc 71.
²⁴³ Felder 1998.
²⁴⁴ Clason 1981, 124.