Archeologisch onderzoek in de omgeving van het prehistorische

Tabel 112: Verdeling van de vondsten uit de archeologische boringen naar vondstcategorie en
vondstcontext uit de verschillende boorraaien
perceel
vuurstenen
artefacten
mogelijke
artefacten
fragmenten
verbrande
vuursteen
handgevormd
aardewerk
gebakken
leem natuursteen
gecremeerd
bot totaal
bouwvoor 212 1902 183 4 1 36 0 2338
colluvium 65 609 46 0 0 10 0 730
bodemhorizont
in situ
33 367 25 10 2 52 3 492
grondspoor 195 438 2 1 0 13 1 650
505 3316 256 15 3 111 4 4210
Handgevormd aardewerk, gebakken leem en gecremeerd
bot komen vrijwel uitsluitend in onverstoorde
bodemhorizonten en grondsporen
voor. Het aardewerk bestaat uitsluitend uit kleine
fragmenten die moeilijk te dateren zijn. De
scherven vertonen een magering of verschraling
met kwarts, chamotte, zand en soms organische
resten. Alleen op perceel 17G zijn aardewerk en
gebakken leem in de bouwvoor gevonden. Vermoedelijk
worden gebakken leem en het handgevormde
aardewerk in de bouwvoor aangetast
door antropogene (bodembewerking) en abiotische
(vorst, droogte en water) postdepositionele
processen, waardoor ze uiteenvallen tot gruis en
niet meer herkenbaar zijn. Het voorkomen van
beide vondstcategorieën in de bouwvoor wijst
erop dat grondsporen of vondstniveaus in situ
nog steeds worden aangeploegd, waardoor deze
in de bouwvoor terecht komen. Omdat de leem
en het aardewerk weinig duurzaam zijn, mag
worden aangenomen dat dat niet heel lang geleden
is gebeurd.
De vondsten uit de archeologische boringen
hebben waardevolle informatie opgeleverd over
de verticale en horizontale verspreiding van de
verschillende vondstcategorieën. Het zeven over
een maaswijdte van 2 x 2 mm leverde, vooral uit
de bouwvoor en het colluvium, een groot aantal
kleine fragmenten vuursteen op waarvan het artificiële
karakter niet kan worden bepaald. De
diagnostische waarde is daardoor gering. De
vraag rijst of het bij het onderzoek van een vuursteenrijke
ondergrond als in het onderzoeksge-
bied, niet zinvol is om de bouwvoor en het colluvium
te zeven over een grotere maaswijdte,
bijvoorbeeld van 4 mm. Dit bespaart veel tijd bij
het zeven en het uitzoeken van het residu. Een
maaswijdte van 2 x 2 mm is vooral zinvol voor
de ongestoorde bodemhorizonten en grondsporen.
Een kartering van aan het oppervlak aanwezige
vondsten is op zes percelen uitgevoerd.214 In
transecten werden 1515 vakken, of 3,78 ha, verkend.
Dit leverde 1282 artefacten op: 134 gemodificeerde
artefacten en 1148 ongemodificeerde
artefacten. De vondstdichtheid per vak van 25
m2 is laag en varieert van 0,17 (perceel 140G) tot
1,5 artefact (perceel 069G). De verzamelde artefacten
zijn voornamelijk groter dan 20 mm; kleinere
artefacten worden maar sporadisch opgeraapt.
Vermoedelijk komt dit door de grote
dichtheid aan stenen waardoor de kleinere artefacten
minder zichtbaar zijn of niet worden opgemerkt.
De artefacten zijn voornamelijk van vuursteen
(n=1183) en zijn spaarzaam van andere soorten
natuursteen vervaardigd. Natuursteen komt in
groten getale voor op de Rijckholtse akkers en is
onderscheiden als artefact op grond van het
voorkomen van slijp-, klop- of polijstsporen,
oude breuken of sporen van verbranding. Aan de
ene kant voldoet niet alle natuursteen die in de
prehistorie is gebruikt aan deze voorwaarde, aan
de andere kant zijn tal van postdepositionele
processen voorstelbaar waardoor breuk en verbranding
(sub)recent zijn opgetreden. Hierbij
233
—
²¹⁴ Perceel 731G van het Rijckholderveld
blijft verder buiten beschouwing, omdat
de vondsten voornamelijk in een secundaire
context liggen.