Archeologisch onderzoek in de omgeving van het prehistorische

dateren uit de 14e-15e eeuw. De scherf bijnasteengoed
kan rond 1300 worden gedateerd.
Hierbij moet worden opgemerkt dat door de
fragmentatie van aardewerk het vaak onduidelijk
is of het om middeleeuws of postmiddeleeuws
steengoed gaat. De interpretatie is dan
ook vooral gebaseerd op de aard van de oppervlaktebehandeling,
het baksel en de scherfdikte.
Postmiddeleeuws aardewerk
Het roodbakkend en witbakkend aardewerk
met loodglazuur, faience, industrieel wit en
kleur kan, evenals het gros van het steengoedmateriaal
met ijzerengobe en/of zoutglazuur,
worden gedateerd als postmiddeleeuws. Sommige
scherven van steengoed zijn voorzien van
appliques, al dan niet in combinatie met blauwe
verfdecoratie. Enkele van deze scherven dateren
uit de (tweede helft van de ) 16e eeuw. De overige
uit de 18e en 19e eeuw. Het overgrote deel
van het roodbakkend aardewerk met loodglazuur
(soms met mangaanoxide) lijkt in de regio
te zijn geproduceerd. Hetzelfde geldt voor het
materiaal dat geheel of gedeeltelijk is voorzien
van een dunne witte sliblaag, al dan niet met
toevoeging van koperoxide. Dit materiaal zal
deels afkomstig zijn uit Gennep en verder uit
productieplaatsen in het Nederrijnse gebied.203
Het gros van het materiaal dateert uit de 18e-19e
eeuw, maar mogelijk zijn enkele scherven een of
twee eeuwen ouder. De scherven industrieel wit
en industrieel kleur204 dateren uit de 19e-20e
eeuw. Een van de scherven is voorzien van een
stempel van de firma Petrus Regout uit Maastricht.
Ook de porseleinscherven dateren uit de
19e/20e eeuw.
Bouwmateriaal
Tijdens beide campagnes zijn ook veel fragmenten
bouwmateriaal verzameld. Dit ‘puin’ bestaat
uit stukken dakpan van rood- en grijsbakkende
klei en fragmenten van bakstenen.
Kleipijpen
Er zijn enkele fragmenten van kleipijpen opgeraapt.
Onder de vondsten bevindt zich een pijpenkop
met als hielmerk het gekroonde cijfer
82. Op grond van de vorm van de ketel en het
hielmerk kan deze pijp in de 18e eeuw worden
gedateerd.205
Glas
De gevonden glasscherven zijn groen of blauw
van kleur of van transparant, kleurloos glas. Met
uitzondering van een secundair verbrande scherf
dateren de glasfragmenten uit de 19e-20e eeuw.
Hoewel de verbrande glasscherf ouder moet zijn,
kan de exacte ouderdom niet worden vastgesteld.
Metaal
De metalen objecten bestaan uit enkele sterk
gecorrodeerde ijzeren voorwerpen, een koperen
munt (17e-18e eeuwse duit), een koperen ring,
een zinken plaatje en een loden object. Al deze
voorwerpen dateren uit de Nieuwe tijd of de
Nieuwste tijd.
8.4.3 Ruimtelijke spreiding van de
vondsten
Uit de spreiding van de vondsten over de verschillende
percelen blijkt dat op alle percelen enkele
middeleeuwse scherven voorkomen. Ook
postmiddeleeuws materiaal, zoals roodbakkend
aardewerk met loodglazuur en het late steengoed,
komt op alle percelen voor. Vermoedelijk
is dit aardewerk op de akkers terechtgekomen in
combinatie met mestgift (beer). Het valt op dat
veel industrieel wit en blauw is gevonden op de
percelen 140G (62 fragmenten) en 009G (21 fragmenten).
Op de andere percelen zijn slechts enkele
fragmenten van dit aardewerk aan het licht
gekomen. Mogelijk wijst dit op een relatief late
ontginning van genoemde percelen.
8.4.4 Conclusie en discussie
Het gebied is in de Middeleeuwen ontgonnen
vanuit het Maasdal en de beekdalen. De gronden
die minder geschikt waren voor landbouw
lagen woest en waren voornamelijk begroeid
²⁰³ Zie Mars 1991; Bartels 1995.
²⁰⁴ Industrieel gekleurd is een verzamelnaam
voor scherven met een blauwe,
paarse of polychrome decoratie.
²⁰⁵ Duco 1982.
227
—