Eten om nooit te vergeten - Centrum Agrarische Geschiedenis

Een bescheiden knol
Afkomstig uit het Zuid-
Amerikaanse hoogland, heeft
de aardappel in onze culinaire
traditie een onvervangbare
plaats veroverd. Het duurt wel
ruim een eeuw voordat het
eerst gewantrouwde gewas
echt verspreiding vindt (vanaf
het begin van de achttiende
eeuw) maar dan wordt de
patat essentieel in het voedingspakket
van het dichtbevolkte
Vlaanderen. Het
belang van de knol blijkt misschien
nog het duidelijkst in
periodes waarin de oogst mislukt,
met zelfs nog midden negentiende eeuw de hongerdood
tot gevolg.
Tal van soorten, aangepast aan noodzaak én smaak, zien het
licht. Meer nog, de aardappel wordt de vader van onze nationale
trots, de friet, eerst voorbehouden aan de rijken maar nadien
volksvoedsel bij uitstek. Misschien in deze context even
benadrukken dat Koning Leopold II tot de frietfans van het
eerste uur mag gerekend worden…
De voorbije decennia heeft de traditionele sterkhouder van onze
keuken concurrentie gekregen van andere basisingrediënten.
De onmiskenbare culinaire internationalisering voert immers
deegwaren en rijst op, om het maar even bij deze twee te
houden. Maar onze gehechtheid aan de patat is grotendeels
overeind gebleven en het aantal creatieve bereidingen en
toepassingen is de voorbije jaren alleen maar toegenomen. De
sector is er daarenboven in geslaagd om alsmaar beter op de
wensen van de verwende lokale consument in te spelen.
Bovendien heeft de aardappel zich wereldwijd een grotere
plaats veroverd. Traditionele rijstculturen bijvoorbeeld appreciëren
nu evenzeer zijn kwaliteiten. Net zoals wij, nu al drie
eeuwen!
Eten om
nooit te
Eten vergeten
22