Eten om nooit te vergeten - Centrum Agrarische Geschiedenis

Culinair vreemdgaan
De evolutie van het
restaurantwezen
dankt veel aan het
Franse voorbeeld,
met natuurlijk Parijs
als exponent. Er
zijn natuurlijk al
veel langer eetgelegenheden
in dit
land, als in de
negentiende eeuw de restaurants, zoals wij die kennen, eerst in
Brussel ontstaan. In 1890 zijn er al 44 belangrijke restaurants
in de Belgische hoofdstad, waaronder 23 Belgen en 21 buitenlanders
(11 Fransen, 7 Duitsers, 1 Griek, Italiaan en
Nederlander). Het restaurantpersoneel "reist" veel van het ene
restaurant naar het andere, ook in het buitenland, dus is de
onderlinge beïnvloeding groot. Voornamelijk de "Franse"
keuken heerst in de betere gelegenheden, die het echter ook
moeten hebben van een eerder beperkt, welstellend cliënteel.
Van de hoofdstad zwermen restaurants uit naar andere steden,
bijv. Antwerpen (havenstad) en Gent (katoencentrum) waar er
een (internationaal) publiek is.
Pas tijdens het Interbellum heeft de gewone man het budget
om nu en dan eens buitenshuis te gaan eten. Hotels hebben
vaak de beste keuken maar vallen nogal prijzig uit. Dus eet Jan
modaal in het café-restaurant mosselen met frieten of een
koninginnenhapje. Ook het restaurant van het grootwarenhuis
(Grand Bazar, Bon Marché) mag zich in zijn klandizie verheugen
of … de coöperatieve. En natuurlijk ook de patisserie
voor een zoete traktatie. In het "exotische" compartiment bijten
Chinese restaurants al in de jaren '20 in het Antwerpse
Schipperskwartier de spits af.
Crisis en oorlog stellen evenwel abrupt een einde aan deze
ontwikkeling en de volkse terugkeer naar het restaurant vindt
pas plaats tegen het einde van de jaren '50. Twee decennia later
eet bijna één op twee landgenoten wel eens buitenshuis, met
wel een merkbaar verschil tussen stad en platteland. De
"vreemde invasie" moet dan nog komen. En die is niet vanzelfsprekend
zoals hamburgerpioniers mogen ervaren. De bescheiden
Chinees doet dat wel en leert de Vlaming tot zijn eigen verbazing
dat rijst niet alleen in rijstpap thuishoort.
Tegen het einde van de twintigste eeuw is de integratie van de
vreemde keuken een feit. De autochtoon heeft deze, dankzij de
migranten hier of op vakantie in het land van herkomst, ontdekt
en vaak leren appreciëren. En de gastronomische verrijking
is onmiskenbaar, zodat vreemdgaan in dit geval graag
getolereerd wordt.
Eten om
nooit te
Eten vergeten
88