Eten om nooit te vergeten - Centrum Agrarische Geschiedenis

Groente-epos
Als je vandaag het Vlaamse
groentelandschap bekijkt, merk
je dat vooral het noorden en
het westen het laken naar
zich toegetrokken hebben.
Wat niet belet dat een aantal
andere regio's een ijzersterke
reputatie opgebouwd hebben
in gespecialiseerde teelten.
Zo is er de witloofdriehoek
Brussel-Leuven-Mechelen en
mag Klein-Brabant zich nog
altijd een aspergestreek noemen.
Bovendien melden zich intussen
weer andere productiestreken.
Groenteteelt is in dit land traditioneel
vooral een Vlaamse aangelegenheid. Als natuurlijke
oorzaak is er de bodemgesteldheid die het noorden van België
sowieso al een streepje voorgeeft. Maar er zijn ook andere historische
ontwikkelingen die de Vlaamse tuinbouw op Europees
vlak een pioniersrol hebben doen spelen. En daarbij denken wij
aan bevolkingsgroei en industriële ontwikkeling ...
Een eerste aanzet voor de omschakeling van de tot dan toe traditionele
landbouw naar intensieve tuinbouw komt er tegen het
einde van de negentiende eeuw. De massale invoer van goedkoop
Amerikaans graan dwingt dan de lokale landbouwers tot
reconversie. De toenmalige koning, Leopold II, ziet overigens
de zaken groots. Voor hem moet Vlaanderen de "tuin van
Engeland" worden, waarmee hij aangeeft dat ook de export heel
belangrijk is. De Vlaamse telers doen in elk geval hun best en
ook al blijkt Engeland (lang) niet altijd het beloofde land en ook
al gooien oorlog en economische crisis meermaals roet in het
eten, toch zetten zij prestaties neer die kunnen tellen. Zodat
Vlaanderen, samen met Nederland, een pioniersrol speelt in de
Europese tuinbouwgeschiedenis.
De regio Mechelen heeft zich intussen geprofileerd tot het centrum
van deze economisch belangrijke activiteit. Het kan rekenen
op een centrale ligging, dicht bij belangrijke stedelijke
markten (Brussel, Antwerpen) en zij is een spoorwegknooppunt.
Als producent speelt Brabant ook een belangrijke rol, met
name het Leuvense zal geschiedenis schrijven in de groenteconservenindustrie.
En, met het oog op de toekomst, wordt de
technische kennis blijvend onderhouden en uitgebreid, dankzij
tuinbouwscholen (bijvoorbeeld in Vilvoorde) en de
Leuvense universiteit, inclusief hoogtechnologische proefstations.
Zodat de huidige vorsers in de voetsporen stappen van
wel bijzonder illustere voorgangers uit de vorige eeuwen.
Eten om
nooit te
Eten vergeten
38