Eten om nooit te vergeten - Centrum Agrarische Geschiedenis

De meest geïntegreerde migrant
Chocolade is ongetwijfeld de
meest geïntegreerde migrant
in de lokale gastronomie.
Want "Belgian chocolate" is in
het buitenland een begrip,
meer nog dan frieten die vaak
elders door het leven gaan als
"French fries"(!). Een van de
weinige keren trouwens dat
de verantwoordelijken van dit
land Europees op hun achterste
poten gaan staan, is op het
moment dat de Europese leiders
het cacaogehalte van
"echte chocolade" aan de vrije
keuze van de diverse producenten willen overlaten. "Noblesse
oblige" hoor je dan de vaderlandse sector heel terecht stellen.
Maar beginnen wij bij het begin. De chocoladedrank is al
duizenden jaren bekend in Zuid-Amerika en meer dan 1700
jaar geleden brouwen de Maya's een drankje op basis van de
cacaoboon. De koloniserende Spanjaarden brengen omstreeks
1500 de magische boon naar het vaderland, waar een eerste
cacaofabriek ontstaat. Het oude continent valt binnen de kortste
keren maar de chocolade zelf, zoals wij die nu kennen,
danken wij aan een Nederlander. Coenraad van Houten slaagt
er in 1828 in met een hydraulische pers de cacaoboter uit de
boon te halen. Het overblijvende poeder wordt dan met gesmolten
cacaoboter en suiker gecombineerd tot, jawel, chocolade.
De aandachtige lezer heeft intussen al terecht opgemerkt dat
van Houten geen onbekende naam is in chocoladeland…
En dan komt Belgisch vernuft op de proppen. En vanuit heel
onverwachte hoek, misschien. Chocolade kent namelijk in
eerste instantie in de negentiende eeuw een medicinale
toepassing, als versterkend middel, oppepper en zelfs pijnstiller.
Charles Delacre (jawel) is zo een Brusselse apotheker
die regelmatig soelaas biedt. Chocolade komt echter dermate in
trek dat hij eerst een gespecialiseerde winkel opent naast zijn
apotheek en nadien, in 1873, een fabriekje opent om aan de
vraag te kunnen voldoen. Het Brusselse wordt overigens meer
en meer een chocoladecentrum, met bedrijven als Victoria en
Côte d'Or e.a. Voeg daarbij nog een pralinegedeelte vanaf 1912
(dankzij Neuhaus) en de Belgische chocoladetrein staat op de
rails.
In de daaropvolgende decennia zijn er natuurlijk de nodige
wijzigingen geweest en een belangrijk deel van de sector is "in
vreemde handen" gekomen. Maar het vakmanschap blijft, met
een niet te stuiten artisanale dynamiek in het hart van Brabant!
Eten om
nooit te
Eten vergeten
82