Eten om nooit te vergeten - Centrum Agrarische Geschiedenis

Van niet-alledaags tot doordeweeks
Bloemkool wordt niet
zelden de "prinses onder
de koolsoorten" genoemd.
Dat heeft dan te maken
met haar fijne smaak en
lichte verteerbaarheid die
haar een aparte plaats
bezorgen onder de collega's.
De groente wordt
lange tijd ook niet zomaar
beschouwd als een echte
feestgroente in Vlaanderen
die alleen ter gelegenheid
van de belangrijkste
gebeurtenissen de dis
siert. Want bloemkool kan
niet overal geteeld worden
en aangezien de eigen
teelt heel lang de
feestmaaltijd bepaalt…
Eigenlijk is deze kool
afkomstig uit Syrië maar zij bereikt West-Europa pas na vele
omwegen. Tijdens de Middeleeuwen brengen de Moren, die
achteraf gezien onze eetcultuur sterk beïnvloed hebben, de
groente mee naar Noord-Afrika. Dan maakt zij de oversteek
naar Spanje en belandt zij in onze streken.
Bloemkool is een typische zomergroente maar de echte connaisseurs
houden het bij de van begin mei tot half juni aangevoerde
exemplaren, want dan is de groente op haar best. De productieregio's
bij uitstek zijn het Mechelse (Sint-Katelijne-Waver)
en de streek rond Roeselare. Zowel koude als warme bereidingen
zijn gesmaakte klassiekers in de Vlaamse keuken.
Een beetje vergelijkbaar met bloemkool doet ook de
champignon via de feestdis zijn intrede in de dagelijkse
keuken. Tenminste ook wat bepaalde regio's aangaat. Er
bestaan heel lang nogal wat vooroordelen ten aanzien van paddestoelen.
Velen beschouwen alle champignons gewoon als
vergift en het eventuele gebruik ervan in de keuken bezorgt
menigeen nachtmerries. Onbekend is onbemind en dus moet
de traditionele "vidé" (in al zijn vormen) het op bepaalde plaatsen
lang stellen met een vulling zonder champignons. Pas met
de verspreiding van de gekweekte variant (eerst in een natuurlijke
omgeving, zoals mergelgroeven, later in gebouwde kwekerijen)
krijgt de champignon culinair bestaansrecht. En durft
de modale consument ook minder bekende variëteiten
gebruiken. Gekocht in de winkel, natuurlijk, want avontuurlijke
zoekers in de natuur zijn er niet echt veel…
Eten om
nooit te
Eten vergeten
58