Download - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, MKOB, TOG, TAS en TNS
112
SB1112
Buitenlandse brondocumenten
Bij de beoordeling van het recht op AOW-pensioen, Anw-uitkering, kinderbijslag of
remigratievoorzieningen is soms een buitenlandse akte nodig, die dient als bron om een
bepaald feit te bewijzen (brondocument). Een buitenlands brondocument moet door de
belanghebbende worden overgelegd als zijn gegevens niet via een andere betrouwbare
bron, bijvoorbeeld de GBA of een buitenlands zusterorgaan, kunnen worden verkregen
of gecontroleerd. Blijkens de jurisprudentie (onder meer CRvB 23 december 1998 en
CRvB 4 juli 2003) berust de verantwoordelijkheid voor het verstrekken van valide en
betrouwbare documenten bij de belanghebbende.
Afhankelijk van het land waar het document vandaan komt, moet het aan bepaalde eisen
voldoen. Het document dient gelegaliseerd te zijn of, als het land een van de
legalisatieverdragen heeft ondertekend, voorzien te zijn van een apostille. Legalisatie
houdt in dat de echtheid van de handtekeningen en stempels op een document bevestigd
wordt door een hogere instantie dan de instantie die het document heeft afgegeven en
dat vervolgens de echtheid van de handtekeningen en stempels van de hogere instantie
wordt bevestigd door de Nederlandse vertegenwoordiging in het betreffende land.
Als de belanghebbende woont in een land waarmee een verdrag inzake sociale zekerheid
is gesloten, is het, behoudens waar het gaat om remigratievoorzieningen, in principe niet
toegestaan een gelegaliseerd buitenlands brondocument te vragen, aangezien de
zusterorganen van de verdragslanden de juistheid van de gegevens controleren. Indien
betrokkene echter niet onder de personele werkingssfeer van het verdrag valt, speelt het
zusterorgaan geen rol en moeten wel gelegaliseerde brondocumenten of
brondocumenten voorzien van een apostille worden overgelegd. De kosten van de
legalisatieprocedure komen in dat geval voor rekening van de belanghebbende.
Voor vluchtelingen en asielzoekers geldt een uitzondering op de verplichting tot het
overleggen van gelegaliseerde brondocumenten, aangezien zij meestal niet in staat zijn
contact op te nemen met het land van herkomst.
Voor landen of regio’s waar gedurende bepaalde tijd geen centraal gezag is gevestigd, of
het centraal gezag niet door Nederland wordt erkend of waar de registers door
oorlogssituaties of natuurrampen geheel verloren zijn gegaan, kan de Minister van
Buitenlandse Zaken een vrijstelling voor het bevoegdelijk afgeven van stukken en
legalisatie en verificatie verstrekken. Als deze vrijstelling is vermeld op de website van
het Ministerie van Buitenlandse Zaken (www.minbuza.nl), verlangt de SVB geen
gelegaliseerde brondocumenten uit het bedoelde gebied.
Legalisatie geeft slechts zekerheid over de herkomst van een document, maar geeft geen
garantie dat de inhoud van het document juist is. Bij twijfel over de juistheid van de
inhoud van het document kan een inhoudelijk verificatie-onderzoek ingesteld worden in
het land van herkomst van het document (zie ABRvS 8 september 2004).
De kosten van het verificatie-onderzoek komen voor rekening van de SVB.
Jurisprudentie
CRvB 23 december 1998, RSV 1999/89
CRvB 4 juli 2003, «USZ» 2003/287, LJN AI1100
ABRvS 8 september 2004, AB 2004, 329, LJN AQ9960